سکانس‌هایی که نفس‌مان را بند می‌آوردند
ویجیاتو >> اخبار و مقالات
QTEها قبل از اینکه به یک سر درد تمام عیار تبدیل شوند و تمام سازنده‌ها آن‌ها را به زور در بازی‌هایشان بچپانند، ویژگی‌های هیجان انگیز و جذابی بودند که باعث می‌شدند کات‌سین‌های بازی‌ها به یک سری سکانس تعاملی بدل گردند. با این حال، همه سکانس‌های QTE نیز جذاب نبودند و بازی‌سازان هر از گاهی آنقدر به آن‌ها چاشنی استرس اضافه می‌کردند که آدم کل ستون فقراتش درد می‌گرفت. در این مقاله، سراغ همین QTEها رفتم و از استرس‌زاترین‌هایشان برایتان گفتم. پس با ویجیاتو همراه باشید.
در یک سری از نسخه‌های سری کالاف دیوتی، خصوصا مدرن وارفیر، زیاد توسط سگ‌های آموزش دیده مورد حمله قرار گرفتیم. سگ‌هایی که اگر در حد یک ثانیه هم تامل بی‌جا می‌کردیم و کلید مورد نظری که روی صفحه می‌آمد را فشار نمی‌دادیم، ذره‌ای به ما رحم نمی‌کردند و در یک چشم بر هم زدن، شاه‌رگ کاراکترمان را پاره می‌کردند. همین مسئله باعث می‌شد تا وقتی یک سگ را از دور ببینیم، یاد این QTE استرس‌زا بیفتیم و دستمان از شدت ترس عرق کند.
در جریان قصه شنمویی ۲، به آریشگری می‌رسیدیم که قصد گرفتن انتقام از ما را داشت. او با خونسردی تمام تیغ آرایشی خودش را تیز می‌کرد و با گذاشتن آن در زیر گلوی کاراکتر اصلی، به ما یک شوک اساسی می‌داد. جالب اینکه در همین صحنه، یک دفعه کلید‌های مختلف هم روی صفحه نمایش داده می‌شد و بازی از ما می‌خواست که هر چه سریع‌تر آن‌ها را روی کنترلر فشار دهیم. ولی نکته اینجا بود که هر کاری می‌کردیم، کاراکتر حرکتی نمی‌کرد و مثل یک مجسمه سر جایش خشک می‌شد. در صورتی که دست از فشردن کلیدها هم می‌کشیدیم، گیم‌اور می‌شدیم و دوباره باید کل این پروسه را طی می‌کردیم. حالا چرا اصلا کاراکتر تحت کنترل‌مان با فشردن این همه کلید مختلف ری‌اکشنی نشان نمی‌داد؟ چون در اینجا باید آرامش خودمان را حفظ می‌کردیم و به صحبت‌های این آرایشگر عصبانی گوش می‌کردیم. در اصل فشردن کلیدها فقط برای این بود که کاراکتر اصلی را مجبور کنیم آرامشش را حفظ کند و از حق نگذریم، کارگردان بازی با این کار یکی از عذاب‌آورترین QTEهای تاریخ ویدیو گیم را رقم زده بود.
اگر یادتان باشد در یکی از مقاله‌ها به این اشاره کردم که مبدی QTE در اصل بازی Dragon’s Lair بوده. اصلا می‌شود گفت که در اکثر سکانس‌های حساس این بازی، شما باید با استفاده از QTE گیم‌پلی را جلو می‌بردید و اگر یک اشتباه کوچک هم انجام میدادید، تیم سازنده به بدترین شکل ممکن مجازاتتان می‌کرد. بله، با هر خطایی که در فشردن کلیدها انجام میدادید، عملا گیم‌اور می‌شدید و بازی شما را به چند ثانیه یا حتی دقیقه قبل برمی‌گرداند. این رویه آنقدر تکرار می‌شد تا شما بالاخره تمام کلیدها را حفظ می‌کردید و می‌توانستید بالاخره آن مرحله را رد کنید.
باس فایت میز روبی در بازی Sly Cooper خلاقانه و در عین حال به شدت اعصاب خردکن بود. در این باس فایت شما روی یک پلتفرم نا متعادل قرار می‌گرفتید و باید از بین وردهایی که میز روبی شبیه یک سری QTE درهم سمتتان پرت می‌کرد، جا خالی میدادید. کافی بود فقط چند اشتباه پشت سر هم انجام میدادید تا به پایین پرت شوید و به نقطه شروع باس فایت برگردید. جالب‌تر اینکه در نسخه HD این بازی، مبارزه با میز روبی سخت‌تر هم شده بود. چراکه سازنده‌ها مجبورتان می‌کردند که کلیدها را با توجه به ریتم موسیقی باس فایت فشار دهید. چراکه در غیر این صورت انگار هیچ کاری انجام نداده بودید و در نهایت کاراکتر تحت کنترلتان به سرنوشت دردناکی دچار می‌شد.
قطعا رزیدنت ایول ۴ و گاد آو وار، دو اثری بودند که با استفاده از QTEهای هیجان انگیز باعث اضافه شدن این ویژگی به قلب کات‌سین‌های بازی‌های زیادی شدند. اما نکته اینجاست که این تنها دستاورد رزیدنت ایول ۴ نیست. چراکه این بازی در حین مبارزه با کراوزر نشان داد که می‌تواند چه سکانس استرس‌زایی را فقط با استفاده از QTEها به تصویر بکشد. در یک نقطه از بازی، لیان به هم‌رزم سابق خود یعنی کراوزر می‌رسید و این دو با چاقو تا سر حد مرگ با هم به مبارزه می‌پرداختند. جالبی قضیه این بود که اگر یکی از کلید‌های مورد نظر را اشتباه می‌فشردید، در این صحنه یک مرگ آنی در انتظارتان بود و گیم‌اور می‌شد. بازی هیچ رحمی هم نداشت و برخی اوقات یک دفعه چند کلید را هم به صورت ترکیبی جلوی رویمان می‌گذاشت تا کارمان سخت‌تر از گذشته شود.
عالی بود
آقا نیما امیدوارم حالتون خوب بشه
دد اسپیس هم میتونست باشه.
در بازی metal gear solid peace walker
یه QTE داشت که برای تموم کردنش فقط کافی بود دکمه X رو با سرعت خیلی زیاد میزدید
سختیش فقط به سرعت فشار دادن نبود بلکه باید ۳ بار اینQTE رو انجام میدادید و در هر بار مدتش بیشتر می‌شد
بیخیال QTEهای رزیدنت اویل چهار که راحت بود مخصوصا رو پی سی
اسپم
یه مقاله در مورد دد شدن وارزون نمیزارید
مثل همیشه عالی
اسپم:آقا نیما سایت ظاهرا به هم ریخته فونت ها یکم قاطی میشه و همچنین الان ۴ تا نظر زیر پست هست ولی نوشته شده بدون دیدگاه😐رسیدگی کنید لطفا
یادمه شخصیت کراوزر اونقدر شبیه بریان فیوری تکن بود که همگی اونو بجای کراوزر، بریان فیوری صدا می‌زدیم.
مورد ۵.۴.۱ رو تجربه کردم یا شنیدم
باس فایت کراوزر واقعا یکی از سخت ترین باش های عمرم بود
خیلی راحت بود که دوتا شاتگان میزدی تو پاش میوفتاد یه مگنوم تو سرش میمرد
البته بماند که برای فهمیدن این چندبار مردم
داداش من با نفهمیدن این اون رو به اون دنیا سپردم
چی دایی؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟
فکنم تاثیر های کلیپ های خیابانیه
نه تاثیرات مخرب کلیپ طنزه😅
تو prince of persia the two thrones تنها سلاحت تو کل بازی یک چاقو و تنها امید راحت کشتن دشمنا این بود که بی صدا از پشت بری و در یک صحنه برای کشتن هر دشمن باید ۲-۵ بار در یک زمان به خصوص با چاقو میزدی و برای هر ضربه فقط ۲ ثانیه وقت داشتی.کل باس فایت ها هم به این سیستم وابسته بودن
درباره ی اون گزینه ی اول…
یادش بخیر تو call of duty mw1 توی یه مرحله ش یادمه سه تا سگ بهمون حمله میکردن…
به تازگی هم برای یادآوری خاطرت ریختمش
خیلی بی ربط یهو یاد گرن توریسمو ۴ افتادم!!!! : / خداییش واسه سال ۲۰۰۵ گرافیک فوق العاده ای داشت !!! اونقدر خوب که هنوزم گرافیکش جوابه!! و البته روی سخت افزار پلی استیشن دو همچین گرافیک فک براندازی داشت
چه می‌شد اگر…؟
از تبلیغات آزار دهنده در امان بمانید