اخترشناس فرانسوی، «ژول ژانسن»، مشاهدات طیف‌سنجی از خورشید‌گرفتگی در هند که در 12 دسامبر 1871 اتفاق افتاد، انجام داد.

این مشاهدات نظریه او را تأیید کردند. طبق این نظریه، تاج که معمولاً فقط در هنگام خورشیدگرفتگی قابل مشاهده است، بخشی فیزیکی از خورشید است و از گازهای داغ و ذرات سردتر تشکیل شده‌ است.

ژانسن تحت تأثیر و مجذوب کار طیف‌سنجی «گوستاو کیرشهوف» و «رابرت بونسن»، مطالعات خود در مورد طیف خورشیدی را در سال 1862 آغاز کرد.

او کمک‌های ماندگاری در طیف‌سنجی خورشیدی، به‌ویژه در مشاهده برجستگی‌های خورشیدی داشت. به‌دنبال مشاهدات او از خورشیدگرفتگی 1868 در هند، ژانسن پیشنهاد کرد که برخی از خطوط طیفی ناشناخته به‌دلیل یک عنصر شیمیایی ناشناخته است.

یک تصادف در سنین جوانی باعث شده‌ بود که ژانسن قادر به راه‌رفتن‌ نباشد و همین امر باعث شد که او نتواند به مدرسه برود. بااین‌حال، او هرگز اجازه نداد که ناتوانی‌اش مانع بر سر راهش شود؛ به‌طوری‌که به قله‌های مونت بلان در رشته کوه‌های آلپ فرانسه سفر کرد تا مشاهدات طیف‌سنجی بخش عمده جو زمین را انجام دهد.

ژانسن همچنین از پیشگامان اولیه استفاده از «عکاسی در فیزیک خورشیدی» بود. مجموعه گسترده عکس‌های او از سطح خورشید در سال 1904 در «Atlas de Photographies Solaires» منتشر شد. این کار استانداردهای عکاسی خورشیدی را ایجاد کرد و کیفیت عکس‌های خورشیدی ژانسن برای نزدیک به نیم قرن بی‌نظیر باقی ماند.