«تابناک با تو» – پل فورث اولین سازه بزرگ فولادی در بریتانیا بود و ساخت آن به یک مسیر پیوسته راه آهن ساحل شرقی از لندن به آبردین منتج شد.

پل فورث (The Forth Bridge) یا همان طور که بسیاری آن را پل ریلی فورث (the Forth Rail Bridge) می‌نامند، یک پل اسکاتلندی نمادین است که لوتیان غربی را به فایف متصل می‌کند. این پل طره‌ای قرمز رنگ در سال ۱۸۹۰ افتتاح شد. پل فورث به واسطه معماری قابل اعتماد و عظیم خود به سرعت به یک نماد و از نقاط دیدنی مشهور در اسکاتلند تبدیل شد.

این پل توسط سر جان فاولر و سر بنجامین بیکر طراحی شده است و نمادی از ثبات و ایمنی در نظر گرفته می‌شود. امروزه، پل فورث گردشگران را از سراسر جهان به ادینبرو، پایتخت اسکاتلند، می‌کشاند تا از آن بازدید کنند. به خصوص که دو پل معروف دیگر به نام‌های پل جاده فورث و پل کوئینزفری کراسینگ نیز در نزدیکی پل فورث قرار دارند. در شرایطی که پل فورث برای عبور و مرور قطار‌ها است، پل جاده فورث برای عابران پیاده و پل کوئینزفری کراسینگ برای خودرو‌ها است.

تاریخچه

پیش از ساخت پل مشهور فورث، قایق‌هایی وجود داشتند که از رودخانه فورث بین کوئینزفری شمالی و جنوبی عبور می‌کردند. اما با توجه به افزایش حمل و نقل و سفر در اوایل قرن نوزدهم، مشخص شد که به راه حل دیگری نیاز است.

در زمانی، برنامه‌هایی برای حفر دو تونل و هدایت ترافیک به زیر زمین وجود داشت، اما این کار دشوار بود و در نتیجه کنار گذاشته شد. سپس، جیمز اندرسون با طرح یک پل که لوتیان غربی را به فایف متصل می‌کرد، مطرح شد. با این وجود، طرح‌های وی در سال ۱۸۰۸ هرگز رنگ واقعیت را به خود ندیدند.

در واقع، این سر توماس باوچ بود که برای نخستین بار به تحقق برنامه هایش نزدیک شد، اما ایده اولیه وی ساخت یک پل باریک‌تر در منطقه‌ای کم عمق‌تر از رودخانه بود. فکر اولیه او ساخت یک پایه چوبی زیر پل آهنی بود، اما چنین پروژه‌ای هزینه زیادی داشت. شرکت ان بی آر که باوچ را استخدام کرد، تقریبا ورشکست شد. از این رو، آنها مجبور شدند تا کل طرح ساخت پل را کنار بگذارند.

اما این مانع باوچ نشد. در سال ۱۸۷۱، او بار دیگر پیشنهادی برای یک پل جدید ارائه کرد. این بار طرح یک پل معلق فولادی در اطراف همان مکانی که اکنون پل فورث قرار دارد، ارائه شد. ایده‌های وی به طور کلی مورد استقبال قرار گرفت، اما پس از فاجعه پل تِی، باوچ فرصت کار روی پل جدید را از دست داد.

فاجعه پل تای

پل تِی توسط سر توماس باوچ طراحی شد و بخشی از خط راه آهن آبردین – ادینبرو بود. در ۲۸ دسامبر ۱۸۷۹، این پل هنگام عبور یک قطار مسافربری فرو ریخت که به مرگ بیش از ۷۰ نفر منجر شد. پس از این فاجعه، دیگر به باوچ اجازه داده نشد تا روی پروژه پل بزرگ بعدی یعنی پل فورث کار کند.

در عوض، پروژه به دو مهندس به نام‌های سر جان فاولر و سر بنجامین بیکر سپرده شد.

اما فاجعه پل تای تاثیر قابل توجهی بر برنامه‌های آینده پل جدید داشت. به دلایل قابل درک، اعتماد مردم به پل‌ها ضربه‌ای جدی دریافت کرده بود. حمل و نقل عمومی و صنعتی به دلیل ترس از وقوع حادثه‌ای مشابه با مشکل مواجه شدند.

این نقش بزرگی در ارائه طرح‌های جدید داشت که قرار بود مردم را تحت تاثیر قرار داده و نمادی از ایمنی و استحکام باشند. از این رو، ساختار باشکوه پل فورث و همچنین رنگ قرمز نمادین آن هر دو قرار بود تا ایمان مردم به پل‌ها را باز گردانند.

پل فورث اولین سازه بزرگ فولادی در بریتانیا بود و ساخت آن به یک مسیر پیوسته راه آهن ساحل شرقی از لندن به آبردین منتج شد.

حقایقی درباره پل فورث

اگرچه بسیاری از مردم آن را پل ریلی فورث می‌نامند، اما این نام رسمی آن نیست.

پل فورث در سال ۱۸۹۰ تکمیل شد.

پل فورث در فهرست میراث جهانی یونسکو ثبت شده است.

پل فورث ۲۴۶۷ متر درازا، ۳۷ متر پهنا و ۱۱۰ متر ارتفاع دارد.

این دومین پل تک طره‌ای طولانی جهان است.

این پل که ادینبرو را به فایف متصل می‌کند، از رودخانه فورث بین کوئینزفری شمالی و جنوبی عبور می‌کند.

طی روند ساخت و ساز این پل، ۷۳ کارگر جان خود را از دست دادند.

این پل در فیلم مشهور آلفرد هیچکاک به نام “۳۹ پله” محصول سال ۱۹۳۵ به نمایش درآمد.

پل فورث به عنوان یکی از نماد‌های اسکاتلند در نظر گرفته می‌شود.

منبع: عصرایران