16 سال از انتشار نسخه اول بازی World of Goo می‌گذرد و به یاد دارم که محبوبیت خاصی بین بزرگترهای فامیل داشت، چون می‌گفتند یک بازی «فکری» است و از «این بزن بزن‌ها» خیلی بهتر و مفیدتر است، و برخلاف بیشتر مواقع که موقع بازی با مزمت‌شان مواجه می‌شدم، اما وقتی می‌دیدند که دارم گو بازی می‌کنم، با نگاهی پرافتخار به فرزندشان نگاه می‌کردند! اگر شما هم از کسانی هستید که World of Goo را تجربه کرده‌اند و از مهندسی عجیب و راه‌های خلاقانه برای کامل کردن هر مرحله به وجد می‌آمدید، خبر خوبی برایتان دارم، بازی World of Goo 2 هم این روند را تکرار می‌کند، ساخته استودیو 2D Boy هم پر است از احساس نوستالژی که خوب می‌داند چطور قلقک‌شان دهد تا بیشتر ذوق کنید و مثل 16 سال پیش، کودک درون‌تان را در آغوش بگیرید.

بازی World of Goo 2 در عین حال که همان تجربه قدیمی و خاطره‌انگیز را در خود جای داده، تغییرات ریز و درشت زیادی هم در خود دیده. شاید یکی از جالب‌‌ترین این تغییرات را بتوان داستانی دانست که بازی در تلاش برای روایتش است. داستانی در مورد گوها، و دنیایی که در آن حضور دارند. این داستان بیشتر از طریق انیمیشن‌های کوتاهی روایت می‌شود که دردر خلال برخی مراحل و انتهای هر بخش گنجانده شده‌اند. البته که کسی نه انتظار تجربه داستان‌محور از این عنوان دارد و نه احتمالا دلیل تجربه World of Goo 2، داستانش خواهد بود، اما در هر حال قصه کوتاه و گوئی بازی زیبا و بامزه است، و سرنخی از محل زندگی گوها، نحوه امرار معاش‌شان، و حتی خروج‌شان از سیاره مادری‌شان به ما می‌دهد.

مراحل بازی هم در تنیدگی با این داستان قرار دارند و برای مثال در یکی از بخش‌ها که هدف نهایی ساخت یک سفینه و خروج از سیاره است، شاهد مراحلی هستیم که دیگر صرفا به ساخت یک پل از گو و اتصال دو سمت درّه به هم ختم نمی‌شوند؛ بلکه باید با استفاده از منابعی که در دست دارید، یک سیستم پیچیده از انواع گوها را مدیریت کنید و به آن‌ها کمک کنید که به هدف‌شان برسند. خوشبختانه تنوع مراحل فوق العاده زیاد است و اصلا شما را خسته نمی‌کند. هر مرحله تم خاصی هم دارد و کاری می‌کند که «یک مرحله دیگر»گویان، سراغ قسمت‌های بعدی بروید. برای مثال در یکی از مراحل بازی کاملا حس نوآر می‌گیرد و با سیاه و سفید کردن صفحه، موسیقی جز پخش می‌کند و در ناباورانه‌ترین حالت، کاری می‌کند که در World of Goo احساس کارآگاه دهه 60ـی آمریکایی بگیرید که آمده تا با حل معمایی، نه به پیدا کردن قاتل، که به یافتن مسیری برای خروج گوها کمک کند.

بازی هیچ محدودیتی برای ذهن خلاق نمی‌گذارد و شما را آزاد می‌گذارد که به هر طریقی که توانستید، مرحله را به پایان برسانید. در تمامی مراحل چند تخته‌نوشته هم وجود دارند که به شما راهنمایی‌های کوچکی می‌دهند و می‌گویند که چطور می‌توانید مرحله را به اتمام برسانید، اما شما می‌توانید بازی را به شکل دلخواه خود جلو ببرید و گاهی حتی از ابزار در اختیارتان استفاده هم نکنید. ابزار جدیدی که در نسخه دوم به بازی اضافه شده، حشره سفید و کوچکی است که عملا نقش بازگردان را در بازی ایفا می‌کند، به این نحو که اگر یکی از گوهای خود را به اشتباه قرار دهید، یا از سازه‌ای که بنا کردید ناراضی باشید، با ضربه روی حشره بامزه می‌توانید به یک حرکت قبل برگردید و زمان را به عقب بیاورید. این قابلیت کمک زیادی به بازیکن می‌کند، مخصوصا در مراحلی که پیچیده‌تر هستند و شاید درصد قابل توجهی از مرحله را پیش برده باشید، و دلتان نخواهد که آن بخش را بخاطر یک اشتباه، از صفر شروع کنید. سطح دشواری مراحل هم چندان بالا نیست و جز برخی مراحل پایانی هر فصل که واقعا از پیچیدگی خوبی برخوردار هستند و کاری می‌کنند که کمی فسفر بسوزانید، باقی مراحل تقریبا ساده یا نهایتا متوسط هستند و همین هم حتی باعث می‌شود که از احساس موفقیت خود لذت ببرید و اشتیاق‌‌تان برای ادامه بیشتر شود. World of Goo 2 در اصل بازی را در 5 فصل روایت می‌کند که هر فصل شامل 14 یا 15 مرحله می‌شود و کاری می‌کند که بازیکن بتواند در 5 یا 6 ساعت بازی را تمام کند. البته هر مرحله چالش‌هایی هم دارد که شامل مدت زمانی که توانستید مرحله را به پایان برسانید، تعداد گوهایی که نجات می‌دهید و تعداد حرکت‌هایی که انجام می‌دهید می‌شود.

با نگاهی به گیم‌پلی World of Goo 2 می‌توان حدس زد که سازندگان در بخش‌های مختلفی از بازی‌های Angry Birds و Bad Piggies هم الهام گرفته‌اند، و شاید گزافه نباشد اگر بگوییم بعضی مراحل عینا از خوک‌های بدجنس تقلید کرده که ابدا به معنی بد بودن‌ بازی نیست و اتفاقا باعث می‌شود از آن مراحل لذت بیشتری ببرید. یکی از دیگر از نقاط درخشان بازی را می‌توان موسیقی متن World of Goo 2 دانست. هر از گاهی موسیقی آنقدر به‌جا و درست پیاده می‌شود که حتی از جلوه‌های بصری بامزه و زیبای بازی غافل می‌شوید و به جای نجات گو، به آوای گوها گوش می‌دهید و آهنگساز بازی را تحسین می‌کنید. همانطور که بالاتر هم گفته شد، برخی مراحل تم نوآر دارند که طی آنها موزیک جز پخش می‌شود، یا مراحلی که انگار بیابانی و پر از دره‌‌ هستند گیتار کلاسیک وارد کار می‌شود و در مراحلی که تم پارتی دارند، گیتار الکتریک باعث می‌شود با لذت تمام به ساخت و ساز گو مشغول شوید.

بازی واقعا در ژانر خود (گوسازی؟) عیب و نقص خاصی ندارد و اگر آسان – متوسط بودن بیشتر مراحل را ایراد حساب نکنید، World of Goo 2 همان چیزی است که از چنین عنوانی می‌توان انتظار داشت. چه به حساب نوستالژی بگذارید و چه نه، بازی World of Goo از خلاقانه‌ترین و متفاوت‌ترین آثار مستقلی است که در دنیای بازی‌های ویدیویی داشتیم، و اینکه بعد از تقریبا 16 سال شاهد چنین دنباله خوبی برای این عنوان هستیم را باید به فال نیک گرفت و شاید تنها نکته ناراحت‌کننده در این خصوص این باشد که بازی فقط برای رایانه‌های شخصی و نینتندو سوییچ عرضه شده، و هنوز خبری از نسخه پلی استیشن یا ایکس باکس نیست. خلاصه که اگر دلتان برای دنیای لزج، عجیب و بامزه گو تنگ شده بود، یا منتظر اثری شبیه خوک‌های بدجنس بودید، World of Goo 2 همان چیزی است که باید سراغش بروید، این گو و این میدان!