در عصری که بازی‌های ویدیویی، عمدتا در حال تکرار فرمول‌های تکراری نسبتا موفق اما کلیشه‌ای هستند، کپکام با انتشار بازی Kunitsu-Gami: Path of the Goddess به همه ثابت می‌کند که هنوز هم فرهنگ و تاریخ بازی‌سازی خود را فراموش نکرده و ارزش طرفداران خود و نام کپکام را می‌داند. با بررسی این بازی همراه ویجیاتو باشید.

سال گذشته بود که تریلری از یک بازی مرموز با حال و هوای اساطیری به نام Kunitsu-Gami: Path of the Goddess از سوی کپکام منتشر شد. اثری که در بسیاری از جوانب خاص و رنگارنگ به نظر می‌رسید. حال، پس از تجربه‌ی بازی می‌توانم به جرات بگویم که با یکی از بازی‌های ارزشمند امسال، خصوصا از دید هنری طرف هستیم.

بازی سرراست آغاز می‌شود و خیلی زود، متوجه شیاطینی به اسم سیث می‌شویم که به دلیل زیاده‌روی مردم در زندگی دنیوی و بی‌مسئولیتی آن‌ها در قبال محیط زیست و نعمت‌های کوهستان، بر سر مردم نازل شده‌اند و مانند عذابی سخت، مشغول نابود کردن روستاها و مردم هستند. در مقابل، روستاییان بخت برگشته با کمک راهبه‌ای به نام یوشیرو که ارتباط نزدیکی با خدایان دارد، در تلاشند تا با انجام مراسم‌های مذهبی، کوهستان را به حالت قبل برگردانده و شیاطین را از آن پاک کنند. شما نیز در نقش روح محافظ یوشیرو که یک جنگجوی شمشیرزن ماهر است، در تلاشید تا روستاییان تسخیر شده را آزاد کنید. در واقع در طول بازی، وظیفه پیدا خواهید کرد تا با جداسازی ماسک‌های نمادینی که به دست شیاطین افتاده است، ارتشی از روستاییان ساخته و با کمک یوشیرو، آلودگی‌ها و این موجودات تاریک را از بین ببرید.

اگرچه داستان بازی ساده و سرراست است، اما باید گفت که در قدم اول، بازی نیاز چندانی به یک داستان پیچیده و عمیق ندارد و در مقام دوم، اگر بازیکن شیفته‌ی فرهنگ و تاریخ ژاپن باشد می‌تواند با مطالعه نام شیاطین، آیتم‌ها و البته کتیبه‌ها و نقاشی‌های داخل بازی، به اطلاعات جالبی دست یابد که این نتیجه توجه بسیار زیاد سازندگان به فرهنگ کشورشان است.

در کل، مراحل کونیتسو گامی از ۳ نوع ماموریت اصلی تشکیل شده که به شکل‌های مختلفی در روند بازی تکرار می‌شوند و تکامل می‌یابند. در قدم اول، مراحل اصلی بازی و حملات موج‌وار دشمنان را خواهیم داشت. این سبک از مراحل به حالت شب و روز تقسیم می‌شود. در طول روز وارد بخش‌هایی از کوهستان و محیط‌های بزرگی می‌شوید که توسط شیاطین آلوده شده‌اند و آیتم‌های ارزشمندی را داخل خود پنهان کرده‌اند. حال شما وظیفه دارید تا مسیر را برای یوشیرو هموار کرده و او را به سمت دروازه‌های آلوده شده هدایت کنید تا با کمک Soh، آن‌ها را نابود کنید.

حال از آنجا که تعداد دشمنان بسیار زیاد است و شما به تنهایی توانایی محافظت از یوشیرو را نخواهید داشت، می‌توانید یک سری گوی بنفش را با از بین بردن بخش‌های آلوده جنگل جمع‌آوری کرده و با استفاده از آن‌ها، روستاییان تسخیر شده توسط شیاطین را آزاد کنید. روستاییان آزاد شده می‌توانند به جنگجویان مختلفی از جمله تیرانداز یا جادوگر تبدیل شوند و بازیکن باید با استفاده از پنل مدیریت بازی، آن‌ها را در موقعیت‌های مختلف مستقر کرده و با مبارزه با امواج دشمنان، به محافظت از یوشیرو به عنوان شخصیت اصلی بپردازند. کاشت موانع مختلف مثل تله‌ها یا دیوارهای دفاعی برای جلوگیری از حمله شیاطین در طول روز ممکن خواهد بود، اگرچه که باید به زمان لازم برای ساخت تله‌ها و محدودیت‌هایتان توجه کنید. در طول شب، شیاطین در قالب موج‌های مختلف به شما حمله خواهند کرد و این حملات تا جایی که یوشیرو رقص مذهبی خود را به دروازه ورود شیاطین رسانده و آن را نابود کند، ادامه خواهد یافت.

بخش مدیریت سربازها و تنوع آن‌ها واقعا جذاب بوده و در مراحلی که Soh، جنگجوی محافظ یوشیرو، قابلیت مبارزه را از دست می‌‌دهد، چالش‌های استراتژیک بازی به اوج خود می‌رسد. از سوی دیگر، مبارزات اکشن بازی و بخش شمشیرزنی نیز سرگرم‌کننده است؛ جایی که بازیکن با استفاده از ضربات سبک، سنگین و رقص‌های باستانی، سیث‌ها را از بین برده و از برخی از ویژگی‌های جادویی، آن‌ها را به آتش کشیده و مجازات می‌کند. با این وجود، یکی از بزرگ‌ترین ایرادات بازی را می‌توان به مکانیزم شمشیرزنی Soh گرفت که تقریبا از اواسط بازی به بعد، حرکات او واقعا تکراری شده و بازیکن از کلیک کردن بی‌فکر روی دکمه‌های دسته خسته می‌شود.

متاسفانه باید گفت که کمبو‌های Soh به شکلی تکراری بارها و بارها تکرار می‌شوند و گارد مبارزات شکل یکسانی به خود می‌گیرد تا جایی که حس نیاز به حرکات جدید کاملا محسوس می‌شود. در کل جای یک درخت مهارت‌های جذاب و حرکات شخصیت اصلی در بازی خالی است و جا داشت تا سازندگان روی مبارزات اصلی بیشتر تمرکز می‌کردند. با این وجود بخش مدیریت سربازها به بهترین شکل ممکن طراحی شده و تجربه‌ای میان یک اثر استراتژیک و دفاع از قلعه محسوب می‌شود. در واقع این ایده که بازیکن بتوانند هر یک از نیروهای خود را به عنوان یک آبجکت دفاعی روی مسیر حرکت دشمن قرار داده و این نیرو‌ها بسته به کلاس خود به آن‌ها آسیب زده یا مسیر حرکتشان را کند کنند جالب توجه است.

از سوی دیگر وجود دشمنان متنوع باعث شده تا قانون سنگ، کاغذ و قیچی در بحث طراحی بازی به خوبی رعایت شود. برای مثال وجود نیروهای تیرانداز باعث شده تا بازیکن در برابر موجودات پرنده دفاع مناسبی داشته باشد و در صورتی که احساس کند که نیروهای زمینی افزایش پیدا کرده و به سمت یوشیرو یورش می‌برند، می‌تواند با سوییچ کردن تیراندازهای خود با شمشیرزن‌ها یا کشتی‌گیرهای سومو، راه آن‌ها را سد کرده و در ثانیه استراتژی خود را تغییر دهد. مدیریت نیروها به هنگام حمله باس‌ها به مراتب سخت‌تر خواهد شد و شرایط محیطی مثل میزان نور یا افقی و عمودی بودن محیط به شکل قابل توجهی روی سیستم مدیریتی شما تاثیر خواهد گذاشت که اتفاق قابل توجهی محسوب می‌شود.

تا اینجا، ما بخش اول یک مرحله را طی کرده‌ایم و روستا تقریبا آزاد شده است. حال وظیفه داریم تا وارد بخش بعدی شده و با استفاده از روستاییانی که آزاد کرده‌ایم، مناطق تخریب شده مثل خانه‌ها را بازسازی کنیم. متاسفانه بازی آن‌طور که باید و شاید شما را ترغیب نمی‌کند که به بازسازی روستاها بپردازید و نهایتا جوایزی که از این راه به دست می‌آیند، ارزش وقت شما را نخواهند پس با این تفاسیر، احتمالا ترجیح خواهید داد که بخش ترمیم روستاها را بیخیال شده و به صورت مستقیم وارد بخش آخر آن روستا شوید. سازنده می‌توانست با ارائه جوایز ارزنده‌تر یا استفاده از ساختمان‌هایی که روی روند بازی تاثیر مستقیم‌تری دارند، بخش ساخت و ساز را کمی عمیق‌تر جلوه می‌داد تا بازیکن احساس نکند که بارها و بارها، بی دلیل به محیط‌هایی که قبلا آن‌ها را آزاد کرده وسر می‌زند.

بخش سوم که باس‌فایت را شامل می‌شود، بهترین بخش کونیتسو گامی محسوب می‌شود جایی که حدود یک دوجین باس منحصر به فرد با شرایطی مختلف در برابر بازیکن قرار گرفته و او را به مبارزه دعوت می‌کنند؛ درست است، هر یک از باس‌ها شرایط مبارزه متفاوتی خواهند داشت. برای مثال باس Mukadejoro را خواهیم داشت که در یک غار تاریک حضور دارد و به نور حساس است یا در ادامه با شبحی روبه‌ رو می‌شوید که یوشیرو و Soh را از بین برده و بازیکن را متکی به هدایت سربازان می‌کند. این که تا چه حد مبارزات بازی و خصوصا باس‌ها سخت است، به خود بازیکن باز خواهد گشت، اما عمدتا مبارزات کونیتسو گامی روی نقاط ضعف هر یک از باس‌ها تمرکز داشته و در صورتی که بتوانید استراتژی مناسبی برای مبارزات خود انتخاب کنید، احتمالا مشکلی با درجه سختی بازی نخواهید داشت. در کل باس‌ها چه از نظر طراحی ظاهری و چه از نظر نوع حملات کاملا استاندارد هستند و از الگوریتم حملات مناسبی پیروی می‌کنند، به گونه‌ای که احساس نمی‌کنید که حملات‌ آن‌ها غیر منطقی یا آزاردهنده باشد.

به طور کلی، چالش‌هایی که بازی در برابر شما قرار می‌دهد به استادانه‌ترین شکل ممکن از سطح آسان به سخت حرکت می‌کند و اثری که با مبارزات ساده، دشمنان معمولی و باس‌های نه‌ چندان قدرتمند آغاز می‌شود، بازیکن را به زیرزمین‌های تاریک، محیط‌های بزرگ کوهستانی و امواجی از موجودات عجیب و غریب شدیدا گرسنه هدایت کرده و مهارت‌های او در تمامی بخش‌ها را به چالش می‌کشد. حس پیشرفت کردن در بازی به خوبی احساس می‌شود و آزاد کردن مهارت‌های ویژه Soh و البته دسترسی به ماسک‌های جدید برای دسترسی به سربازان متنوع‌تر، همگی احساس قدرت را به شما القا خواهد کرد.

کونیتسو گامی به معنای واقعی یک بازی سرگرم‌کننده است که سعی داشته تا حرف‌های جدیدی برای زدن داشته باشد و به جای آنکه سعی کند تا روی موج بازی‌های محبوب و فرمول‌های کلیشه‌ای حرکت کند، با نگاهی به آثار گذشته کپکام و البته خلاقیت بازی‌سازان ژاپنی، حس متفاوتی به بازیکن القا کند. بیش از هر چیز، خاص بودن بازی را می‌توان در بخش هنری و حس و حال منحصر به فرد آن احساس کرد. البته که ردپای آشنای بازی Okami هم در برخی از بخش‌ها به چشم می‌خورد و حضور برخی از محتوای این بازی، مثل آلبوم‌های موسیقی آن در کونیتسو گامی، ادای احترام کپکام به آثار کلاسیکش را به خوبی نشان می‌دهد.

از طراحی منحصر به فرد دشمنان بازی که با الهام از اونی‌ها (Oni) و یوکای‌ها (Yokai) و دیگر موجودات اساطیری ساخته شده‌اند گرفته، تا گارد و رقص‌ پای Soh و مراسم‌های مذهبی یوشیرو و مردم روستا که به هنگام مبارزات و نابودسازی دروازه‌های دشمن صورت می‌گیرند، همگی با ضرب‌ آهنگ زیبا و چشم‌نوازی هماهنگ شده‌اند تا اگر از طرفداران چنین آثاری باشید، با روح و جانتان از آن لذت برده و با حرکات موزون و سبک موسیقیایی خاص آن همراه شوید. رنگ و لعاب بازی در طراحی نقشه‌های آن نیز به خوبی دیده می‌شود و انرژی مثبت بازی شما را به تجربه دوباره و دوباره ماموریت‌ها تا انتها تشویقتان می‌کند. خوشبختانه این سطح از زیبایی هنری با طیف گسترده‌ای از تنظیمات گرافیکی روی رایانه‌های شخصی همراه شده تا بسته به توانایی سیستم‌تان بتوانید از قابلیت‌های رهگیری پرتو و دیگر تکنولوژی‌های فنی مثل مولد فریم برای سفر به یک جهان زیبا استفاده و بهترین جهان ممکن را خلق کنید.

85

امتیاز ویجیاتو

Kunitsu-Gami: Path of the Goddess به هیچ عنوان قصد ندارد تا بازیکنان عام را هدف خود قرار دهد. به جای این کار، ما شاهد تجربه‌ای خاص، زیبا و هنری هستیم که می‌تواند حکم یک ماجوراجویی رویایی و رنگارنگ را برای طرفداران بازی‌های اکشن-استراتژیک و البته علاقه‌مندان به تاریخ ژاپن داشته باشد. این بازی از ضعف‌های کوچکی، مثل بخش ساخت و ساز نه چندان جذاب یا تکراری شدن فرم مبارزات شخصیت Soh رنج می‌برد، اما در نهایت با ارائه یک گیم‌‌پلی منحصر به فرد و چالش‌برانگیز شما را تا ساعت‌ها سرگرم خواهد کرد.