زری برومند بازیگر پیشکسوت سینما، تئاتر و تلویزیون که برای بازی در آثاری چون «کفش‌های میرزانوروز» و «عقاب‌ها» شناخته می‌شود، می‌گوید: هرگز برای هیچ نقشی وجهی دریافت نکردم و حتی در فیلم «عقاب‌ها» بخش عمده‌ای از هزینه‌ها را هم از آنجایی که پروژه پول آنچنانی برای تولید نداشت خودم متقبل شدم. با بخش گوناگون مجله گفتنی همراه باشید.

زری برومند بازیگر عقاب‌ها اثر ساموئل خاچیکیان(۱۳۶۳) و کفش‌های میرزانوروز به کارگردانی محمد متوسلانی (۱۳۶۴) در گفت و گو با خبرنگار سینمایی ایرنا اظهار داشت: با نمایش زبان مستاجری و به دنبال آشنا شدن با مرحوم کیومرث پوراحمد موفق به ایفای نقش در آثاری چون مترسک به کارگردانی حسن محمدزاده(۱۳۶۲) شدم.

وی که این روزها مشغول بازی در نمایش کمدی خانه سالمندان بانوان به کارگردانی بهزاد محمدی است، افزود: اگرچه تئاتر سرآغاز فعالیت هنری‌ام بود اما هیچ برایم تفاوتی با سینما ندارد. از ۱۷ سالگی فعالیت هنری‌ام را شروع کردم. اصلا سینما را دوست نداشتم و ندارم و می‌خواستم دکتر شوم. تئاتر را زندگی می‌کنم و ایفای نقش در تئاتر را بیش از مقابل دوربین رفتن دوست دارم.

به آرزویم در سینما نرسیدم

برومند می‌گوید در سینما به آن چیزی که می‌خواستم نرسیدم اما از همان ابتدا نقش‌های درام را خیلی خوب بازی می‌کردم و هرگز هم دوست نداشتم نقش کسی را بازی کنم. نقش درام را راحت‌تر بازی می‌کنم.

بازیگر رهایی به کارگردانی رسول صدرعاملی (۱۳۶۱) گفت: زمانی که با مرحوم پوراحمد آشنا شدم به او گفتم دوست دارم با شما کار کنم و به دنبال این آشنایی همزمان که تئاتر کار می‌کردم وارد سینما هم شدم.

با مرضیه برومند نسبت فامیلی ندارم

بازیگر گرفتار ساخته منصور تهرانی(۱۳۶۶) درباره شباهت فامیلی با مرضیه برومند گفت: با مرضیه برومند هم هیچ نسبتی ندارم. خیلی‌ها گمان می‌کنند ما نسبت فامیلی با هم داریم.

در هند هم بازی کردم

بازیگر محکومین با اشاره به فعالیت تئاتری خود در هند در سال‌های ۹۲ تا ۹۷ با نمایشی با عنوان بی‌گناه گفت: از آنجایی که زبان اردو می‌دانم به این کار دعوت شدم و پس از یک سال فعالیت دعوت برای یک مجموعه هندی را به دلیل این که دوست نداشتم بی‌حجاب بازی کنم قبول نکردم.

بازیگر محکومین و نمایش بازی اشکنک داره درباره برنامه‌های پیش روی خود در عرصه سینما و تلویزیون گفت: من بدون هدف وارد سینما شدم. از همان ابتدا هم هیچ هدفی نداشتم که الان بخواهم داشته باشم. سینما آن چیزی نبود که دنبالش بودم.