تصور کنید که در لاتاری برنده شده‌اید، اما باید برای بقای خود بجنگید تا جایزه را به دست آورید، زیرا همه (به طور قانونی) سعی می‌کنند شما را بکشند تا آن را برای خود بگیرند. این فرضیه «جکپات!» به کارگردانی پل فیگ است، یک فیلم عجیب و مضحک با لحظات خنده‌دار بسیار کمی که در سراسر آن پراکنده شده است. در ادامه با نقد فیلم !Jackpot همراه ویجیاتو باشید.

فیلم جکپات! چشم اندازی از آینده نزدیک ارائه می‌دهد که در آن کالیفرنیا با مشکلات اقتصادی دست و پنجه نرم می‌کند. به همین دلیل، دولت لاتاری بزرگی را تأسیس کرده است. با این حال، رسیدن به جکپات همه چیز نیست؛ طبق قوانین قرعه کشی، هر کسی می‌تواند به طور قانونی برنده را قبل از غروب آفتاب بکشد تا جایزه خود را دریافت کند. تنها در صورتی که برنده بتواند تا آن زمان زنده بماند، این جایزه برای اوست.

اگر بخواهم این فیلم را در یک جمله برای شما معرفی کنم باید گفت: فیلم‌های اکشن و خشن «Guns Akimbo» و «The Purge» را به خاطر دارید؟ جکپات! سعی می‌کند جذاب‌ترین جنبه‌های این دو فیلم را برای ساختن یک کمدی اکشن، که از لحاظ نظری پویاست به کار گیرد. خب در نگاه اول جنبه‌های خوشایند و موفقی در فیلم وجود دارد، مانند صحنه‌های مبارزه و بدل‌کاری‌های بی شمار. حتی دو بازیگر اصلی به خوبی با هم کار می‌کنند و به ایجاد آن کمدی کمک می‌کنند که کل داستان بر اساس آن شکل گرفته است.

اما مشکل اینجاست که کل فیلم بر پایه یک ایده است که در قامت همان ایده باقی می‌ماند و گسترش خاصی درون فیلمنامه پیدا نمی‌کند. بنابراین پس شروع فیلم و گذشتن از 15 دقیقه اول آن، ما با یک اثر به شدت کلیشه‌ای روبرو هستیم که جنس کمدی آن نیز برآمده از سینمای کارگردان فیلم یعنی پل فیگ است.

اما چرا می‌گویم فیلم یک اثر تمام کلیشه‌ای است؟! چون برای مثال ما آکوافینا را به عنوان نقش اصلی فیلم دوباره در قامت شخصیتی ساده لوح، بی دست و پا و بی دقت می‌بینیم، درست مثل شخصیتی که در اکثر آثار اخیرش آن را بازی کرده است. در واقع هیچ چیز جدیدی برای او در این فیلم نیست.

نکته دیگری که در این فیلم خودنمایی می‌کند شخص جان سینا و بازی در قامت همان تیپ همیشگی است. این یعنی حتی جان سینا هم همان نقش همیشگی خود را در قامت مردی بازی می‌کند که فقط دوست دارد بجنگد و به نظر نمی‌رسد که دلش بخواهد.متاسفانه یا خوشبختانه این دو شخصیت و بازیگر صاحب نقش‌هایی هستند که هر دوی آن‌ها خیلی خوب از پس آن برمی‌آیند و فیلم را برای مخاطب مورد نظرش به نتیجه می‌رسانند.

حتی آنتاگونیست فیلم، با بازی سیمو لیو نیز در این محتوای کلیشه‌ای قرار می‌گیرد؛ مردی که فقط به قدرت و پول علاقه دارد. این شخصیت در ابتدا وانمود می‌کند که دوست همه است، ولی از همان ابتدا معلوم است که او چه شرور کلیشه‌ای است. به نظر من سیمو لیو سزاوار این است که نقش‌هایی با عمق بیشتر بازی کند. اما در این فیلم چنین اتفافی صورت نمی‌پذیرد.

اما پل فیگ که به‌خاطر تیم‌های بازیگری عجیب و غریبش شناخته می‌شود (به ملیسا مک کارتی و جیسون استاتهام در «جاسوس» مراجعه کنید) و سناریوهای مضحکی که بازیگرانش را در آن قرار می‌دهد، اینجا همین فرمول را با آکوافینا و جان سینا تکرار کرده است. در نتیجه ما با نکته جدیدی در سینمای این فیلمساز روبرو نیستیم.

شما باید به سادگی دنیای ارائه شده پل فیک در این اثر را بپذیرید و قوانین آن را در حین مشاهده زیاد زیر سوال نبرید. به این ترتیب می‌توانید از سرگرمی‌های معمولی آن لذت ببرید، در غیر این صورت فیلم ممکن است مقدار زیادی از ناامیدی را برای مخاطب تضمین کند.

اگر در مورد آن فکر کنید، پیش فرض طرح چندان منطقی نیست؛ درک اینکه چگونه سازماندهی یک قرعه کشی بر اساس چنین اصولی مشکلات اقتصادی را حل می‌کند دشوار است. چون همه می‌دانیم لاتاری آنها را حل نمی‌کند، زیرا اگر این رویه حل کننده مشکلات می‌شد، همه کشورها با قرعه کشی شاد و ثروتمند می‌شدند. البته چنین موضوعی واقعاً می‌تواند گهگاهی زندگی یک نفر را تغییر دهد، اما اگر اینطور هم شود، ارائه چنین موضوعی مانند سناریو این فیلم فقط نابرابری را افزایش می‌دهد و بیشترین شانس را به افرادی می‌دهد که قوی و باهوش هستند و بالاتر از همه، آنقدر ناامید هستند که برای پول مایل به کشتن باشند.

با کمی دقت متوجه خواهید شد که فیلم جکپات! ما را به یاد فرنچایز پاک‌سازی می‌اندازد؛ آن فیلم‌ها را به خاطر بیاورد که در آن قانون برای یک شب در سال دیگر اعمال نمی‌شود و همه جنایات از غروب تا طلوع خورشید مجاز است. در آن فرنچایز برخلاف فیلم پل فیگ، دلیل تصمیم مسئولان آمریکا تا حدودی توضیح و توجیه دارد. اما در این اثر کمدی اکشن متاسفانه دلیل مورد نظر گم شده است.

با این حال، فیلم مملو از صحنه‌های اکشن جسورانه است زیرا کتی کیم (آکوافینا) و نوئل (جان سینا) موجی پس از موج از طرفدارانی که رویای تصاحب جکپات عظیم را در سر می‌پرورانند، دفع می‌کنند. اگرچه هیچ شگفتی بزرگی در این بخش نیز وجود ندارد، زیرا جان سینا قبلاً بارها ثابت کرده است که می‌تواند حرفه خود در WWE را به فیلم‌های اکشن تبدیل کند، و آکوافینا نیز نقش خود را به خوبی بازی می‌کند.

اما طراحی مبارزات فیلم بر اساس تضادهای فیزیکی بازیگران کاملاً خنده دار است. ولی در کل این فیلمی نیست که کارگردان در آن تلاش کند تا مهارت‌های زیبایی‌شناختی خود را به رخ بکشد، پس انتظار نماهای دیدنی را نداشته باشید.

در نتیجه باید گفت: !Jackpot یک نمونه کامل از یک فیلم یک‌بار مصرف است که ممکن است همه را سرگرم نکند، اما چند لبخند را برای مخاطب چنین آثاری به همراه خواهد داشت. اگرچه ایده طرح کامل نیست، اما می‌توان آن را نادیده گرفت و تصور کرد که صرفاً یک کمدی است که قصد دارد سرگرمی و فرار از روزمرگی سمی زندگی ما باشد و زمینه‌ای برای تحلیل جامعه شناختی و اقتصادی مسائل ارائه شده جهان امروز نباشد.

50

امتیاز ویجیاتو

اگر پیش از این با دیدن دیگر فیلم‌های اکشن کمدی پل فیگ مانند The Heat یا Spy لذت برده‌اید، این فیلم نیز ممکن است برای شما مفید باشد، اما واقعاً دلیلی وجود ندارد که اگر طرفدار این سبک سینما نیستید، وقت خود را برای دیدن آن تلف کنید.