هم‌زمان با عرضه کنسول پلی‌استیشن ۵، بازی‌ای به نام Astro’s Playroom نیز به صورت رایگان برای این کنسول عرضه شد. بازی‌ای که به واسطه استفاده از قابلیت‌های جذاب کنترلرهای دوال‌سنس (DualSense) و البته شخصیت‌های دوست‌داشتنی‌اش، با استقبال خوبی از جانب طرفداران پلی‌استیشن مواجه شد و محبوبیت زیادی را به دست آورد. این استقبال چشم‌گیر از Astro’s Playroom باعث شد پلی‌استیشن تصمیم بگیرد تا وظیفه ساخت دنباله‌ای برای این بازی را به استودیو Team ASOBI بسپارد. حالا بعد از حدود چهار سال، بازی Astro Bot برای کنسول پلی‌استیشن ۵ منتشر شده و در ادامه قصد داریم به نقد و بررسی این بازی بپردازیم؛ پس با بازیسنتر همراه باشید.

شاید بهترین جمله برای شروع بررسی Astro Bot همان حرفی باشد که به تازگی سازندگان این بازی در یکی از مصاحبه‌های‌شان مطرح کردند. آن‌ها در این گفت‌وگو اشاره کردند که:‌ «ما قصد داشتیم با ساخت Astro Bot، جای خالی‌ بازی‌هایی را پُر کنیم که ۲۰ یا ۲۵ سال پیش توسط دیگر استودیو‌ها ساخته می‌شدند». احتمالاً بعد از تجربه Astro Bot این حس به شما هم دست می‌دهد که چه‌قدر جای خالی چنین بازی‌هایی در این دوران حس می‌شود. سال‌هاست که نینتندو در زمینه ساخت چنین بازی‌هایی تنها و بی‌رقیب است. در سال‌های دور سونی و پلی‌استیشن سعی داشتند تا با ساخت و عرضه عناوینی مثل کرش بندیکوت و Jak and Daxter، جای خالی عناوین پلتفرمر و همه‌پسند را روی کنسول‌های خود پر کنند. اما حالا بعد از گذشت چند دهه از آن روزها، یک سازنده ژاپنی و خلاق به نام Team ASOBI توانسته بازی‌ای را عرضه کند که می‌توان به جرات آن را با عناوین محبوب نینتندو در سال‌های اخیر – مثل Super Mario Odyssey – مقایسه کرد. قبول داریم که این حرف، یک ادعای بسیار بزرگ است؛ اما شک نداریم که اگر شما هم Astro Bot را تجربه کنید، به احتمال زیاد این ادعای بزرگ را می‌پذیرید.

بازی Astro Bot از جایی شروع می‌شود که شما و همراهان‌تان در حال سفر در کهکشان‌ها به وسیله یک کنسول PS5 هستید. در همین حین یک موجود شرور – که دشمن اصلی شما در این بازی به شمار می‌رود – به کشتی فضایی شما حمله کرده و باعث سقوط شما در یک سیاره بیابانی می‌شود. حالا وظیفه دارید با سر زدن به سیارات مختلف، هم یاران‌تان را نجات دهید و هم این که قطعات گم شده از کشتی فضایی‌تان – که همان کنسول پلی‌استیشن ۵ است – را پیدا کنید. در مجموع شما باید ۳۰۰ نفر از همراهان‌ سابق‌ خود را از گوشه و کنار کهکشان‌ها پیدا کنید و آن‌ها را به مقر اصلی‌تان انتقال دهید. داستان Astro Bot به همین سادگی و جمع‌وجوری‌ست. البته که از یک بازی پلتفرمر این‌چنینی نیز انتظار یک داستان پیچیده و عمیق نمی‌رود؛ اما در مجموع همین داستان ساده نیز تا حد ممکن به Astro Bot کمک می‌کند تا بتواند مخاطبش را تا ثانیه آخر سرگرم نگه دارد.

همان‌طور که اشاره کردم، شما باید برای کامل کردن هر مرحله، تعداد مشخصی از بات‌ها – که در آن منطقه خاص گیر افتادند – را نجات بدهید. بخش قابل توجهی از این بات‌ها را شخصیت‌های نام‌آشنا و محبوب دنیای ویدئو گیم تشکیل می‌دهند که بدون شک همین موضوع از اصلی‌ترین نقاط قوت بازی به شمار می‌رود. ملاقات با تعداد زیادی از شخصیت‌هایی که خاطرات بسیاری با آن‌ها داریم، حسی نیست که در هر بازی‌ای بتوان آن را تجربه کرد. البته این مورد در بازی Astro’s Playroom نیز به شکل دیگری وجود داشت. نکته مثبت ماجرا اینجاست که حضور این شخصیت‌های محبوب در Astro Bot – برخلاف نسخه قبلی – تنها به یک سکانس کوتاه ختم نمی‌شود. شما باید تک‌تک این شخصیت‌ها را در مراحل مختلف نجات دهید و گاهی ممکن است در حین این کار مجبور شوید به شکل‌های مختلف با آن‌ها تعامل کنید. یکی از شاهکارهای سازندگان در Astro Bot، طراحی برخی مراحل خاص از روی شخصیت‌های محبوب بازی‌های پلی‌استیشن است. با توجه به این که حضور شخصیت کریتوس در تریلرهای Astro Bot تایید شده بود، در ادامه تنها به همین مورد بسنده می‌کنیم تا این توضیحات باعث خراب شدن تجربه شما از بازی نشود. در Astro Bot علاوه بر حضور بعضی شخصیت‌های بسیار محبوب مثل کریتوس و آترئوس، یک مرحله اختصاصی نیز برای‌ آن‌ها طراحی شده است. شما در این مرحله در حال و هوای یکی از مراحل بازی God of War Ragnarök قرار می‌گیرید. اوج لذت در این بخش استفاده از تبر مخصوص کریتوس برای جنگیدن با دشمنان و البته ملاقات با چندین و چند شخصیت از دنیای God of War است. استفاده از شخصیت‌های مهمان در نسخه اول به بهترین شکل ممکن جواب داده بود اما در این نسخه سازندگان به همین موضوع بسنده نکردند و ایده‌ استفاده از این شخصیت‌ها را در این نسخه گسترش دادند. همین نکته نیز باعث شده تا تجربه Astro Bot با غافل‌گیری‌های متعددی برای‌تان همراه باشد.

در کنار شخصیت‌های مهمان، بازی Astro Bot یک جنبه مثبت دیگر نیز برای گیمرهای قدیمی‌تر در نظر گرفته است. در بسیاری از نقاط دنیای بازی – به خصوص در مقر اصلی شما که Crash Site نام دارد – بارها به محصولات مختلفی از پلی‌استیشن اشاره شده است. ساده‌ترین مثال برای این موضوع کنسول‌ها و لوازم جانبی پلی‌استیشن در نسل‌های مختلف است. از طرف دیگر در Astro Bot شما می‌توانید المان‌های پلی‌استیشن را در بسیاری از نقاط دیگر بازی نیز ببینید. برای مثال در دنیای زیر آب این بازی – که به شکل قابل توجهی از نسخه قبل پویاتر شده – شما می‌توانید موجوداتی مثل سفره‌ماهی یا مرجان‌هایی را ببینید که با المان‌هایی از کنسول‌های پلی‌استیشن طراحی شده‌اند. در مجموع تجربه Astro Bot برای گیمرهای قدیمی‌تر این حُسن را دارد که به علت وجود شخصیت‌ها و المان‌های گیمینگ قدیمی در جای جایِ بازی، حس نوستالژی خاصی به آن‌ها دست می‌دهد.

اما برسیم به دنیای چشم‌نواز بازی Astro Bot. دنیای این بازی به شکل قابل توجهی از نسخه قبل بزرگ‌تر شده است. برای درک این تفاوت بد نیست به مدت زمان به پایان رساندن این دو نسخه اشاره کنیم. شما می‌توانستید داستان بازی Astro’s Playroom را در مدت زمان سه ساعت به پایان برسانید. این در حالی است که این مدت زمان برای بازی Astro Bot به حدود ۱۰ ساعت افزایش پیدا کرده است. مدت زمان به اتمام رساندن هر مرحله در Astro Bot تقریباً با بازی قبلی برابر است؛ اما تعداد مراحل به شکل قابل توجهی بیشتر شده است. در این نسخه پنج کهکشان مختلف وجود دارد که هر یک از این کهکشان‌ها تقریباً دارای ۶ مرحله اصلی هستند. ناگفته نماند که در پایان مراحل اصلی هر کهکشان، یک باس فایت جذاب نیز در انتظار شماست. علاوه بر این مراحل اصلی، هر کهکشان حدود ۴ یا ۵ مرحله فرعی نیز دارد که البته مراحل فرعی کمی کوتاه‌تر هستند. در عوض، این مراحل کوتاه ممکن است حسابی شما را به چالش بکشند؛ به طوری که برای رد کردن برخی از آن‌ها باید آن مرحله خاص را چندین و چند بار تجربه کنید. در کنار همه این مراحل، یک کهکشان گمشده نیز در بازی وجود دارد که برای رسیدن به سیاره‌های آن باید به خوبی مراحل اصلی بازی را بگردید تا پورتال‌های مخصوصی که برای ورود به کهکشان گمشده در آن‌ها پنهان شده‌اند را پیدا کنید. با این اوصاف می‌توان گفت که بیش از ۷۰ مرحله اصلی و فرعی مختلف در Astro Bot وجود دارد. یکی دیگر از دستاوردهای درخشان Team ASOBI در ساخت این بازی این است که در طول تجربه Astro Bot به هیچ وجه احساس تکراری بودن مراحل به شما دست نمی‌دهد. در این نسخه با انواع و اقسام محیط‌های کاملاً متفاوت از یک‌دیگر طرفیم که هر یک از آن‌ها به زیباترین شکل ممکن طراحی شده‌اند. از کهکشان‌های پرستاره گرفته تا بیابان‌های سوزان که هر کدام به شکل خاصی شما را درگیر خود مي‌کنند. در کنار ظاهر متفاوت این مراحل، گیم‌پلی بازی نیز ممکن است در برخی از آنها دست‌خوش تغییر شود. در بیشتر مراحل اصلی بازی، به شما یک وسیله جدید داده می‌شود که استفاده از آن باعث ایجاد تنوع بسیار زیادی در گیم‌پلی بازی می‌شود. یکی از این وسایل – که در نسخه قبلی نیز شاهد آن بودیم – یک جفت دست‌کش بوکس است. یکی از وسایل دیگری که استفاده از آن به شدت جالب به نظر می‌رسید، استفاده از یک عینک VR خاص بود. زمانی که شما این عینک را به چشم می‌زدید، زمان برای چند ثانیه کند شده و می‌توانید انواع و اقسام کارها را در همین مدت زمان کوتاه انجام دهید. مثلاً با کند شدن زمان، دشمنان شما سر جای خود می‌مانند و می‌توانید با خیال راحت به سراغ‌شان بروید. علاوه بر تنوع بیشتر گیم‌پلی نسبت به نسخه قبل، یک مورد مهم دیگر نیز در Astro Bot پیشرفت قابل توجهی داشته که این مورد هم چیزی نیست جز تنوع دشمن‌ها. یکی از ایراداتی که برخی منتقدین به نسخه قبلی این بازی می‌گرفتند، تنوع کم دشمنان در مراحل مختلف بازی بود. Team ASOBI نیز با علم این موضوع این ایراد را تا حد زیادی در Astro Bot رفع کرده است؛ به طوری که هر یک از سیارات بازی – بسته به محیط و شرایطش – میزبان دشمن‌هایی خاص هستند.

بعد از نجات بات‌ها و پیدا کردن قطعات مختلف از سیاره‌های بازی، شما باید به مقر اصلی خودتان بازگردید تا چند کار مهم را انجام دهید. یکی از اهداف اصلی شما در طول بازی، تعمیر کشتی فضایی‌ یا همان کنسول PS5تان است. شما باید قطعات گم‌شده کنسول‌ را پیدا کنید و به کمک سایر بات‌ها این قطعات را به کنسول بازگردانید. علاوه بر این، شما می‌توانید در بخشی به نام Gatcha Lab با سکه‌هایی که در طول بازی جمع کرده‌اید، موارد مختلفی را برای خودتان و سایر شخصیت‌های بازی آزاد کنید. برای مثال شما می‌توانید رنگ دوال‌سنس‌تان – که وسیله اصلی سفرهای بین‌کهکشانی شماست – را بنا به سلیقه خود تغییر دهید. یکی دیگر از مواردی که با خرج کردن سکه به دست می‌آید، لباس‌های مختلف برای شخصیت اصلی بازی است. بدون شک وجود این قابلیت یکی از بخش‌های به شدت جذاب این نسخه به شمار می‌رود. تصور کنید شما می‌توانید با لباس‌های شخصیت‌های محبوبی مثل Ratchet یا Kat (یکی از شخصیت‌های بازی Gravity Rush) به تجربه بازی بپردازید. البته این تمام ماجرا نیست؛ بات‌هایی که شما از سیاره‌های دیگر آزاد کردید نیز می‌توانند در مقر اصلی به شما کمک کنند. برای مثال ممکن است زیر یک تخته سنگ، جایزه‌ای ارزشمند پنهان شده باشد که برای بلند کردن آن شما به ۳۰ نفر نیاز داشته باشید. اگر شما در مراحل مختلف موفق به نجات این تعداد از بات‌ها شده باشید، می‌توانید به کمک آن‌ها به این جایزه ارزشمند دست پیدا کنید. با پیشروی در بازی تعداد نفرات لازم برای دست یافتن به آیتم‌های خاص به مرور بیشتر شده و شما باید تعداد مراحل بیشتری را برای به دست آوردن این آیتم‌ها پشت سر بگذارید.

گرافیک بصری Astro Bot تقریباً همان‌ چیزی‌ست که در نسخه قبلی دیده بودیم. ناگفته نماند که اصولاً نیازی هم به ارتقاء گرافیکی بازی احساس نمی‌شد؛ چرا که بازی Astro’s Playroom – با توجه به سبک گرافیکی‌ای که دارد – کاملاً یک بازی نسل نهمی به شمار می‌رود. البته اگر کمی با دقت بیشتری به Astro Bot نگاه کنیم متوجه برخی بهبودها – خصوصاً در نورپردازی محیط و سایه‌ها – می‌شویم. همان‌طور که پیش از این هم اشاره کردیم، طراحی هنرمندانه دنیای زیر آب در برخی مراحل بازی نیز بسیار در این نسخه خودنمایی می‌کند. نکته مثبت دیگری که Astro Bot از نسخه قبلی‌ به ارث برده، استفاده تمام و کمال از قابلیت‌های کنترلر دوال‌سنس است. اغراق نیست اگر بگوییم که تا قبل از عرضه نسخه جدید، هیچ بازی‌ای نتوانسته بود مانند Astro’s Playroom از قابلیت‌های کنترلر جدید پلی‌استیشن استفاده کند. حالا بعد از عرضه Astro Bot می‌توانیم ادعا کنیم این ویژگی مثبت به شکل ارتقاء یافته‌ای در این بازی نیز به چشم می‌خورد. برای مثال حسی که از قدم گذاشتن روی شن‌های یک صحرای سوزان به شما منتقل می‌شود کاملاً از راه رفتن در یک محیط برفی متفاوت است. سازندگان این بازی حتی برای موارد بسیار کوچکی مثل باریدن قطرات باران روی سر شخصیت اصلی نیز از قابلیت‌ تریگرهای دوال‌سنس استفاده کرده‌اند. اگر می‌خواهید نهایت لذت از تعامل با کنترلرهای دوال‌سنس را ببرید، بدون شک Astro Bot بهترین گزینه است. خبر خوب اینجاست که مانند نسخه قبلی، از Astro Bot نیز می‌توانید برای تست سالم بودن آنالوگ‌های کنترلرتان استفاده کنید! حالا که صحبت از قابلیت‌های کنسول پلی‌استیشن ۵ شد، بد نیست اشاره‌ای هم به استفاده سازندگان Astro Bot از قابلیت‌های SSD این کنسول بکنیم. به لطف این SSD قدرت‌مند، جابه‌جایی بین سیارات مختلف در این بازی در سریع‌ترین زمان ممکن رخ می‌دهد و شما عملاً لودینگ خاصی را احساس نمی‌کنید. حالا به تمام این موارد، موسیقی دلنشین و مناسب با فضای بازی را هم اضافه کنید. همانند نسخه قبل بسیاری از صداسازی‌های Astro Bot بر اساس صدای بات‌های درون بازی ساخته شده‌اند. علاوه بر این هر یک از مراحل  بازی نیز موسیقی مخصوص به خود را دارند که همین موضوع به تجربه بهتر شما در طول بازی بسیار کمک می‌کند. تنها ایرادی که می‌توان با کمی سخت‌گیری از بازی گرفت، برچسب قیمت 60 دلاری آن به شمار می‌رود. ممکن است تعدادی از گیمرها این قیمت را برای عنوانی که تمام کردن بخش داستانی‌اش حدود ۱۰ ساعت زمان می‌برد، منصفانه ندانند. البته بخشی از این طرز فکر را می‌توان ناشی از این دانست که نسخه قبلی این بازی – یعنی Astro’s Playroom – به صورت رایگان برای کنسول PS5 عرضه شده بود.

احتمالاً شما نیز شعار اصلی کمپین‌های تبلیغاتی کنسول پلی‌استیشن ۵ – یعنی جمله Play Has No Limits – را شنیده‌اید. با وجود انتشار انواع و اقسام بازی‌های کوچک و بزرگ برای کنسول PS5، به نظر می‌رسد هیچ عنوانی نمی‌تواند به اندازه Astro Bot به این شعار وفادار بماند. عنوانی که با پیشرفتی چشم‌گیر نسبت به نسخه قبلی‌ خود توانسته مرزهای خلاقیت را جابه‌جا و بازی‌ای را عرضه کند که هر گیمری – فارغ از سن و علایق‌اش – بتواند از تجربه آن نهایت لذت را ببرد. توجه داشته باشید که مجموع افراد شاغل در استودیو Team ASOBI به ۷۰ نفر نیز نمی‌رسد و این نکته که این استودیو کوچک توانسته در کم‌تر از سه سال عنوانی با این کیفیت را ارائه کند واقعاً تحسین‌برانگیز است.