فرارو- فال گرفتن از آثار ادبی، از باور‌های کهن این مرز و بوم است. در گذر زمان ساکنان این خاک به ادیبانی که گمان می‌بردند بهره‌ای از کلام حق دارند رجوع می‌شد. با این حال، اما در گذر زمان تنها تفال به حافظ در فرهنگ عامیانه ما باقی مانده است.
ای همه شکل تو مطبوع و همه جای تو خوش
دلم از عشوه شیرین شکرخای تو خوش
همچو گلبرگ طری هست وجود تو لطیف
همچو سرو چمن خلد سراپای تو خوش
شیوه و ناز تو شیرین خط و خال تو ملیح
چشم و ابروی تو زیبا قد و بالای تو خوش
هم گلستان خیالم ز تو پر نقش و نگار
هم مشام دلم از زلف سمن سای تو خوش
در ره عشق که از سیل بلا نیست گذار
کرده‌ام خاطر خود را به تمنای تو خوش
شکر چشم تو چه گویم که بدان بیماری
می‌کند درد مرا از رخ زیبای تو خوش
در بیابان طلب گر چه ز هر سو خطریست
می‌رود حافظ بی‌دل به تولای تو خوش
شرح لغت: چمن خلد: باغ بهشت
تفسیر عرفانی:
۱- دل به کاری یا کسی یا چیزی بسته‌ای که آن را از همه بهتر می‌دانی و هیچ گونه عیب و ایرادی بر اجرای آن متصور نیستی. بطوری که همه چیز را برای او می‌خواهی و در اندیشه اجرای آن هستی و برای موفقیت آن از هیچ خطری بیم و هراس نداری. اما خوشبختانه در این کار، از راه درست و منطقی خارج نشده اید و همین عامل موجب موفقیت و کامیابی شما است.
۲- برای شما دعا خواهند کرد. اینک به شما مژده می‌دهم که این نیت حتماً عملی می‌گردد و جای هیچ گونه نگرانی وجود ندارد. حداکثر تا ۲۰ روز دیگر آثار مثبت آن را خواهید دید.
تعبیر غزل:
آن کس که هدفی والا و بزرگ در زندگی برای خود دارد، با توسل به آن مشکلات و سختی ها را پشت سر خواهد گذارد. تو نیز که در آرزوی دستیابی به چنین نیت بزرگی هستی و فکر می کنی که او آلام تمام دردهای توست باید در راه خود ثابت قدم باشی و رنجها و سختیهای ناگزیر این راه را تحمل کنی.
source