قانون سه ثانیه برای غذا: احتمالاً صحنه ای را به خاطر خواهید آورد که ریچل گرین بازیگر جنیفر آنیستون و چندلر بینگ بازیگر متیو پری پس از انداختن دسر از کف راهرو چیزکیک خوردند. اگرچه ممکن است این صحنه در آن زمان خنده دار به نظر می رسید. اما این سوال را ایجاد کرد که آیا خوردن غذای ریخته شده ایده خوبی است؟ اگر دسر مورد علاقه‌تان روی زمین بریزد، دور انداختن آن ممکن است اولین چیزی نباشد که به ذهنتان می‌رسد. ممکن است به قانون سه ثانیه ای فکر کنید و نخواهید آن را دور بریزید. البته در نظر باید داشت که چه در عرض چند ثانیه غذای ریخته شده را بردارید یا نه، خوردن چیزی که روی سطحی که در آن راه می روید افتاده است ممکن است اثرات نامطلوبی بر سلامتی شما داشته باشد. با این مطلب سلامت همراه باشید.

قانون سه ثانیه برای غذا

قانون سه ثانیه یا قانون پنج ثانیه یک افسانه رایج است که نشان می دهد اگر ظرف سه ثانیه غذای ریخته شده روی زمین ریخته شود، خوردن آن بی خطر است. بر اساس این قانون، زمان کوتاه تماس بین غذا و سطح از انتقال میکروب ها یا باکتری های مضر به غذا جلوگیری می کند. با این حال، این مفهوم از نظر علمی پشتیبانی نمی شود و فقط یک افسانه است. در حقیقت، میکروب‌ها می‌توانند تقریباً بلافاصله پس از تماس با سطح آلوده به غذا منتقل شوند. هاریپریا، متخصص تغذیه می‌گوید: باکتری‌ها، ویروس‌ها و کثیفی‌ها می‌توانند در عرض میلی‌ثانیه شروع به انتقال کنند، بسته به مدت زمانی که غذا روی زمین مانده است یا نه.

وزارت کشاورزی ایالات متحده توصیه می کند غذایی را که روی زمین می افتد پرتاب کنید، زیرا به محض تماس با سطح ممکن است آلوده شود.

قانون سه ثانیه ای برای غذا: عوامل بیماری زا و خطرات سلامتی

چندین پاتوژن می توانند روزها یا حتی بیشتر روی زمین زنده بمانند و بر سلامت شما تأثیر بگذارند.

۱. باکتری

سالمونلا می تواند چندین روز یا حتی بیشتر روی زمین زنده بماند، به خصوص در شرایط گرم و مرطوب. این متخصص می‌گوید: «این باعث مسمومیت غذایی می‌شود که منجر به علائمی مانند اسهال، تب، گرفتگی در ناحیه شکم و استفراغ می‌شود.»
اشریشیا کلی یا E. coli می تواند برای روزها بر روی سطوح مختلف باقی بماند، به خصوص اگر زمین آلوده به مواد مدفوع یا محصولات حیوانی باشد. عفونت ها باعث گاستروانتریت با علائمی مانند اسهال (گاهی اوقات خونی)، گرفتگی معده و استفراغ می شوند.

۲. ویروس ها

قانون سه ثانیه برای غذا، این متخصص می گوید که نورو ویروس یک ویروس بسیار مسری است که می تواند برای روزها روی زمین زنده بماند، به ویژه در مناطقی مانند رستوران ها، بیمارستان ها یا حمل و نقل عمومی. این بیماری باعث گاستروانتریت می شود که منجر به علائمی مانند استفراغ، اسهال، گرفتگی عضلات شکم و تب می شود.
ویروس های آنفولانزا می توانند روی سطوح سخت و غیر متخلخل تا 48 ساعت زنده بمانند. با این حال، احتمال یافتن این ویروس در سطوح با تماس بالا مانند دستگیره درها، تلفن ها و میزها بیشتر است. منجر به تب، لرز، درد عضلانی، گلودرد و سرفه می شود.

۳. قارچ

کپک در محیط‌های مرطوب و مرطوب رشد می‌کند و می‌تواند در سطوح مختلف، از جمله کف، به‌ویژه در حمام، زیرزمین و مناطقی که آب آسیب دیده است، رشد کند. این متخصص می گوید: قرار گرفتن در معرض کپک می تواند باعث مشکلات تنفسی، واکنش های آلرژیک و حملات آسم شود.

قانون سه ثانیه برای غذا: نوع غذایی که به راحتی آلوده می شود

هر نوع غذایی ممکن است آلوده شود، اما برخی به دلیل ترکیبات و رطوبتشان بیشتر مستعد ابتلا به آن هستند.

میوه ها و سبزیجات تازه، به ویژه آنهایی که محتوای آب بالایی دارند مانند خربزه، انواع توت ها، گوجه فرنگی و سبزیجات برگدار (کاهو، اسفناج)، در تماس با سطوح آلوده احتمال بیشتری دارد که باکتری ها را جذب کنند. در طی یک مطالعه در سال 2016 که در مجله Applied And Environmental Biology منتشر شد، از غذاهایی مانند آب نبات، نان و هندوانه برای آزمایش قانون سه ثانیه برای غذا استفاده شد. محققان دریافتند که باکتری های بیشتری به هندوانه منتقل می شود.

قانون سه ثانیه برای غذا، هر غذای دیگری چون مرطوب است. بافت نرم و مرطوب آنها محیطی ایده آل برای رشد باکتری ها فراهم می کند.

این متخصص می‌گوید: «همچنین گوشت‌های خام (گوشت گاو، خوک و مرغ) به دلیل رطوبت بالایشان می‌توانند با باکتری‌های مضری مانند سالمونلا و E. coli آلوده شوند. همین امر در مورد لبنیات مانند شیر، خامه و بستنی نیز صدق می کند.

قانون سه ثانیه برای غذا: نوع سطح

وقتی صحبت از قانون سه ثانیه برای غذا می شود، سطح اهمیت دارد. مطالعه ای که در سال 2006 در مجله میکروبیولوژی کاربردی منتشر شد نشان داد که 48 تا 70 درصد از باکتری های متصل به غذا روی کاشی و چوب افتاده اند. هاریپریا می‌گوید: «کف‌های چوبی به دلیل ماهیت متخلخل خود می‌توانند باکتری‌ها را در خود جای دهند، به خصوص اگر به درستی آب بندی نشده باشند. کفپوش‌های موکت‌شده می‌توانند باکتری‌ها، گرد و غبار و ذرات غذا را به دام بیندازند و مکان ایده‌آلی برای زنده ماندن میکروب‌های مضر باشند.

این متخصص می‌گوید: «معمولاً در مقایسه با مکان‌های عمومی مانند رستوران یا بیمارستان، خوردن غذای ریخته شده روی کف خانه بی‌خطر است. اگر به طور منظم تمیز کنید و اقدامات بهداشتی مناسب را رعایت کنید، خطر آلودگی کاهش می یابد. با این حال، اگر غذای ریخته شده مرطوب یا چسبنده باشد، به احتمال زیاد آلاینده ها را جذب می کند، به خصوص اگر زمین اخیراً با مواد شیمیایی خشن تمیز شده باشد یا جایی باشد که مردم به طور مکرر در آن راه می روند.

قانون سه ثانیه برای غذا، در مورد رستوران‌ها و بیمارستان‌ها، معمولاً ترافیک بیشتری دارند و ممکن است مجبور باشند با حجم بیشتری از مردم و عوامل محیطی مختلف سر و کار داشته باشند. این متخصص می‌گوید: «حتی اگر آنها از مقررات ایمنی و بهداشتی پیروی کنند، ممکن است کف آنها در معرض آلودگی‌های بیشتری از جمله پاتوژن‌های افراد مختلف، به‌ویژه در مناطقی مانند آشپزخانه، حمام، و فضاهای غذاخوری باشد.» بنابراین، اگر غذا را در رستوران یا بیمارستان انداختید، آن را دور بریزید. حتی به قانون سه ثانیه غذا در اینجا فکر نکنید.

قانون سه ثانیه برای غذا ممکن است به نظر بی ضرر باشد، اما اینطور نیست. هنگامی که غذا، به ویژه چیزی که رطوبت بالایی دارد، می‌ریزید، بهتر است از مصرف آن خودداری کنید.