اختصاصی «تابناک با تو»؛ یک تئوری قدیمی به نام تئوری میمون‌نامتناهی وجود دارد. براساس این تئوری، اگر به یک میمون (منظور از این میمون، هرچیزی است که بتواند به طور تصادفی یک سری حروف رو پشت سر هم بچیند) یک تایپ‌رایتر بدهید و زمان نامحدودی رو در اختیار او قرار بدهید، در نهایت تصادفا می‌تواند نمایشنامه هملت شکسپیر رو بنویسد. (این یک نظریه قدیمی است که مخالفان و موافقانی هم داشته و دارد).

حالا یک مطالعه جدید این نظریه قدیمی را که میمون‌ها توانایی نوشتن آثار ویلیام شکسپیر را دارند، به طور کامل رد می‌کند و می‌گوید میمون‌ها حتی در زمان نامحدود هم نمی‌توانند چیزی شبیه آثار شکسپیر خلق کنند. 

 این مطالعه جدید نظریه‌ «مدت طولانی احتمال» را نیز به چالش می‌کشد و  می‌گوید در یک بازه زمانی نامحدود، میمون‌هایی که به طور تصادفی کلیدهای یک ماشین تحریر را فشار می‌دهند،  نمی‌توانند متون معنادار تایپ کنند.

محققان دانشگاه فناوری سیدنی استرالیا توانایی‌های میمون‌ها را با استفاده از صفحه‌کلیدی که در اختیار آنها قرار دادند، مورد بررسی قرار دادند.

اگرچه این مطالعه نشان داد که احتمال ۵ درصد ممکن است که میمون بتواند با موفقیت کلمه «موز» را در طول زندگی خود بنویسد، اما احتمال نوشتن یک جمله تصادفی مانند «من یک شامپانزه هستم» یک در ۱۰ میلیون میلیارد میلیارد است. 

این مطالعه می‌گوید: «حتی با افزایش سرعت چاپ یا افزایش جمعیت میمون‌ها نیز، آنها نخواهند توانست متن فاخر بنویسند».

محققان «استفان وودکاک» و «جی‌والتا» می‌گویند نظریه رایج فعلی، که به عنوان نظریه «میمون نامتناهی» شناخته می‌شود به طور کلی گمراه‌کننده‌ است، زیرا نمایشنامه‌ها، اشعار و غزل‌های شکسپیر در مجموع حدود ۸۸۴۰۰۰ کلمه است.

این مطالعه نشان داد که کار میمون نمی‌تواند جایگزین تلاش‌های معنادار انسانها به عنوان منبع دانش و خلاقیت باشد. این چیزی است که خود شکسپیر هم در پرده‌سوم هملت به آن اشاره کرده‌است.