امسال سال نسبتا خوبی در دنیای بازی‌های ویدیویی بود و عناوین خوبی رو تجربه کردیم. اما قاعدتا در این بین بازی‌های بد هم بودن که نتونستن انتظارات رو برآورده کنن و به شکل بدی ساختار بازی رو اجرا کرده باشن. اما جدای از عناوین بد، گاهی اوقات بازی‌هایی وجود دارن که شاید نمرات خوبی بگیرن و استقبال زیادی ازشون بشه اما برای مخاطب که من یا شما باشیم، ناامیدکننده باشه. اون بازی شاید در کل یک اثر لذت‌بخش باشه، اما چیزی نیست که ازش انتظار داشتیم و تصورها بهتر از محصول نهایی بوده. توی تیم ویجیاتو این هفته از اعضای تحریریه پرسیدیم که ناامیدکننده‌ترین بازی سال از نظرشون چی بوده. پس با ما همراه باشید.
برای من استاکر ۲ اون بازیی بود که شدیدا تو ذوقم زد. حتی با وجود اینکه قبول کرده بودم بخاطر شرایط سخت سازنده‌های بازی باید انتظاراتم رو کاهش بدم اما باز هم استاکر ۲ من رو سورپرایز کرد. برای نوشتن بررسی بازی مجبور شدم ۴۵۰ گیگ! دانلود کنم که بیشترش فقط پچ محسوب میشد. ولی حتی با این وجود باز هم نتونستم یک تجربه استاندارد و درست از بازی داشته باشم. شاید الان که دارید این متن رو میخونید به لطف همت سازنده‌های بازی بیشتر مشکلات و ضعف‌های فنیش درست شده باشن، اما این خاطره بد از بازی حالا حالاها با من همراه خواهد بود.
امین بهتوئی
در اینجا پیشنهاد می‌کنیم تا «بررسی بازی Stalker 2: Heart of Chornobyl» را هم از دست ندهید.
به نظرم هیچ‌وقت نمی‌شه به اندازه کافی ابراز کرد که چه قدر خروجی نهایی Suicide Squad: Kill the Justice League نه فقط برای من، بلکه برای خیلی‌ها ضدحال بود. استودیویی که بهترین سری بازی ابرقهرمانی تاریخ رو ساخته و سبک اکشن ماجرایی رو زمان خودش رو به جلو برد، امسال اثری تحویل‌مون داد که سال‌ها منتظرش بودیم، اما محصولی که دیدیم تو بهترین حالت، فقط گرافیک مناسبی داره و تو اکثر بخش‌ها یه بازی متوسط یا ضعیفه. بازی سویساید اسکواد برای من یکی از بزرگ‌ترین ناامیدی‌های چند سال اخیر بود.
مجتبی محمودی
برای من ناامید کننده‌ترین بازی سال فلایت سیمولیتور 2024 بود که اونطور که باید و شاید عمل نکرد. راستش خیلی منتظر یه تجربه تمام و کمال از فلایت سیمولیتور بودم و از اون جا که نسخه قبلی رو خیلی دوست داشتم و وعده‌های مایکروسافتم واقعا امیدوار کننده بود، حسابی هایپ تجربه بازی بودم و از اون جا که لانچ بازی واقعا بد بود، حسابی ناامید شدم
محمدرضا نوروزی
برای من احتمالا Dragon’s Dogma 2. من با اینکه نسخه اول رو تجربه نکرده بودم، ولی از نمایش‌های بازی دوم خیلی هیجان‌زده شده بودم و فکر می‌کردم قراره بهترین بازی ۲۰۲۴ام رو با این بازی پیدا کنم. من بازی رو پیش‌خرید کردم و وقتی که رفتم سراغش، اصلا نتونستم باهاش ارتباط برقرار کنم و بعد از چند ساعت رهاش کردم.
می‌دونم که اکثر بازی‌های RPG شروع کندی دارن، ولی چند ساعت ابتدایی Dragon’s Dogma 2 برای من در یه سطح دیگه‌ای بد بود. ۱۰ ثانیه می‌دویدی، یه گروه گابلین بهت حمله می‌کردن، ۵ دقیقه باهاشون می‌جنگیدی، ۱۰ ثانیه می‌دویدی، یه گروه گابلین بهت حمله می‌کردن، ۵ دقیقه باهاشون می‌جنگیدی، و تکرار، تکرار و تکرار. این تجربه‌ای بود که من از درگنز داگما ۲ داشتم و برام خیلی کسل‌کننده بود.
احتمالا باید یه شانس دیگه به بازی بدم و شاید بعد از چند ساعت نظرم کاملا عوض شه، ولی فکر می‌کردم DD2 جز‌و بازی‌هایی باشه که بتونم چندین ساعت توش غرق شم و متاسفانه این اتفاق برام نیفتاد.
رایان زجاجی
source