فرارو- عفونت گوش کودکان یک مشکل رایجی است که جای نگرانی ندارد. بسیاری از کودکان کوچک نیازی به آنتی بیوتیک ندارند و می‌توانند با مصرف داروها و درمان‌های خانگی مانند استامینوفن، کمپرس گرم و مصرف مایعات درمان شوند. 

آیا مصرف آنتی بیوتیک ضروری است؟

به گزارش فرارو، درمان عفونت گوش کودکان تنها بستگی به نوع و شدت آن دارد. پزشکان معمولا قطره‌های آنتی بیوتیک گوش را برای بعضی از عفونت‌ها مانند عفونت اوتیت حاد (AOE) تجویز می‌کنند، اما در بسیاری از موارد سیستم ایمنی نوزاد به تنهایی توانایی مقابله با عفونت را دارد. عفونت‌های دیگر مانند عفونت گوش میانی (OME) معمولا بدون مصرف هیچ گونه آنتی بیوتیکی برطرف می‌شود. 

همانطور که عفونت‌های خفیف (OME) و (AOE) معمولا به درمان نیازی ندارند و پزشکان توصیه می‌کنند قبل از تجویز آنتی بیوتیک یک دوره کوتاه «انتظار و مراقبت» را سپری کنید. این به خاطر این است که آنتی بیوتیک‌ها می‌توانند باعث بروز عوارض جانبی شوند. 

با توجه به بیانیه آکادمی کودکان آمریکا (AAP) آنتی بیوتیک‌ها باعث اسهال و استفراغ حدود ۱۵ درصد از کودکان می‌شود. حداکثر ۵ درصد از آنان نیز ممکن است واکنش آلرژیک داشته باشند که می‌تواند در بعضی از کودکان جدی یا حتی تهدید کننده باشد. 

پس از مصرف در عرض ۲۴ ساعت اول، حدود ۶۰ درصد از کودکان از لحاظ بهبودی وضعیت بهتری خواهند داشت. این رقم در طی چند روز به ۸۰ تا ۹۰ درصد کودکان افزایش می‌یابد. 

اگر بهبودی در آنان مشاهده نشود یا عفونت در طول این زمان بدتر شود، پزشک ممکن است آنتی بیوتیک تجویز کند. 

درمان‌های خانگی و طبیعی

پزشکان معمولا به والدین کودکان توصیه می‌کنند ۲ تا ۳ روز منتظر بهبودی شرایط فرزندان خود باشند تا سیستم ایمنی کودک بدون نیاز به آنتی بیوتیک با عفونت مقابله کند. 

در طی این مدت، پزشکان احتمالا به والدین توصیه خواهند کرد که نشانه‌های عفونت را در خانه درمان کنند. 
درمان‌ها شامل موارد زیر هستند: 
• داروی بدون نسخه. در نوزادان ۶ ماهه یا بزرگ تر، می‌توان از استامینوفن برای کاهش درد یا تب استفاده کرد. قبل از مصرف هر گونه دارویی در نوزادان کمتر از ۳ ماه حتما باید با پزشک متخصص اطفال مشورت کنید. 
• کمپرس گرم. گذاشتن کمپرس گرم روی گوش نیز ممکن است به کاهش درد تا حدودی کمک کند. 
• مایعات. مصرف مایعات زیاد برای کودکان می‌تواند توانایی بلعیدن‌شان را تقویت کند و موجب تخلیه گوش میانی شود و همچنین به تسکین درد کمک کند. 

عفونت گوش چیست؟

عفونت گوش که می‌تواند بر کانال گوش و یا گوش میانی تاثیر بگذارد، مسئله‌ای شایع در میان کودکان است. طبق یک مطالعه در Pediatrics، ۲۳ درصد از نوزادان در ایالات متحده آمریکا حداقل تا ۱۲ ماهگی برای یکبار عفونت گوش را تجربه می‌کنند. این رقم در سن ۳ سالگی به بیش از نیمی از آن می‌رسد. 

عفونت‌های گوش معمولا با رشد باکتری‌های نا سالم یا عفونت ویروسی مانند سرما خوردگی آغاز می‌شوند. 

شایع‌ترین انواع عفونت گوش کودکان عبارتند از:

• اوتیت حاد خارجی (AOE). (AOE) که به عنوان عفونت گوش شناگر نیز شناخته می‌شود، به نوعی از عفونت در کانال گوش اطلاق می‌شود. 
• عفونت گوش میانی. عفونت در گوش میانی می‌تواند موجب التهاب شود که می‌تواند موجب رسوب مایع در پشت حلق شود. برخی مواقع مسیرهای باریکی که گوش میانی را به پشت بینی متصل می‌کنند، شیپور استاش نامیده می‌شوند که ممکن است متورم شوند. 
• اوتیت میانی همراه با ترشح (OME). این عفونت زمانی ایجاد می‌شود که مایعات در گوش میانی ایجاد شده اند، اما معمولا با درد و تب همراه نیستند. 
• عفونت حاد گوش میانی (AOM). مشکلی که به رسوب مایع در گوش اشاره دارد و معمولا نتیجه عفونت باکتر یایی است. 

نوزادان و کودکان بیشتر مستعد عفونت‌های گوش هستند، زیرا مسیرهای شیپور استاش گوش‌شان کوتاه‌تر و باریک‌تر از بزرگسالان هستند. این مسئله نه تنها دستیابی باکتری‌ها را به گوش میانی آسان‌تر می‌سازد بلکه به این معنی است که مایعات به آسانی ممکن است به دام بیافتند. 

از آنجایی که کودکان و نوزادان سیستم ایمنی کاملی ندارند، مقابله با عفونت برای آن‌ها سخت‌تر است. با این حال، سیستم دفاعی کودک معمولا برای مقابله با عفونت گوش به خوبی عمل می‌کنند.  

نشانه‌ها

یکی از علائم اصلی عفونت گوش کودکان مرتبط با این مسئله است که کودکان مرتبا گوش‌های‌شان را می‌کشند. البته، آکادمی کودکان عنوان کرده است که این عمل ممکن است یک عکس العمل تسکین دهنده برای بسیاری از بچه‌های کوچک باشد یا ممکن است بر اثر انجام این عمل عفونت گوش ایجاد شود. 

سایر نشانه‌ها عبارتند از: 
• گریه بیش از حد معمول، بخصوص زمانی که دراز می‌کشند
• استفراغ یا اسهال
• کاهش اشت‌ها
• اختلال در خواب یا شنوایی
• تب یا سردرد
• خارج شدن مایع زرد یا سفید رنگ از گوش‌ها
• بروز بوی نا خوشایند از گوش‌ها

پیشگیری

پیشگیری از عفونت گوش کودکان همیشه ممکن نیست، اما چندین کار هستند که والدین می‌توانند انجام دهند و از احتمال بروز آن بکاهند:

• اجتناب از قرار گیری آن‌ها در معرض دود سیگار

دود سیگار و تنباکو هر دو می‌توانند احتمال بروز عفونت‌های گوش را افزایش دهند. 

• رعایت بهداشت

پیشگیری از گسترش میکروب‌ها تا جایی که ممکن است می‌تواند به کاهش خطر عفونت گوش کمک کند. 

• واکسیناسیون

واکسن پنوموکوک می‌تواند بدن را در برابر استرپتوکوک پنومونی مقاوم کند که عامل شایع باکتریایی عفونت گوش AOM است. طبق گفته موسسه ملی بهداشت، پژوهش‌ها نشان داده‌اند کودکانی که این واکسیناسیون را انجام می‌دهند ممکن است به میزان کمتری ازعفونت گوش رنج ببرند. 

واکسن آنفولانزای سالیانه که برای نوزادان ۶ ماهه و بالاتر در دسترس است نیز می‌تواند به جلوگیری از عفونت‌های گوش کودکان که پس از آنفولانزا بروز می‌کنند، کمک کند. 

• شیر دادن

شیر سینه مادر حاوی موادی است که سیستم ایمنی کودک را می‌سازد و ارتقا می‌دهد. این بدان معنی است که کودکان تغذیه شده با شیر مادر احتمال کمتری دارد که مبتلا به عفونت‌های ویروسی یا باکتر یایی از جمله عفونت‌های گوش شوند. 

مرکز کنترل و پیشگیری بیماری‌ها (CDC) توصیه می‌کند تغذیه شش ماه اول کودکان منحصرا از شیر مادر باشد و پس از آن ترکیبی از تغذیه کمکی به همراه شیر مادر را داشته باشد تا زمانی که حداقل به ۱ سالگی برسند و سیستم ایمنی بدن آن‌ها کامل‌تر شده باشد. 

• اجتناب از فرو بردن اجسام خارجی در گوش

گذاشتن بعضی چیزها در گوش کودکان همچون گوش پاک کن منجر به بریدن و کبود شدن کانال گوش می‌شود که می‌تواند باعث عفونت گوش شود. 

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد

والدین باید در صورت مشاهده هر یک از علائم زیر، باید کودک را به یک مرکز پزشکی ببرند: 
• تب ۳۹ درجه سانتی گراد یا بالاتر
• خروج ترشح یا مایع از گوش

اگر علائم معممول بدتر شد یا بیش از ۲ یا ۳ روز طول کشید، به پزشک مراجعه کنید. 

در صورتی که کودک علائم عفونت گوش میانی (OME) را برای بیش از یک ماه یا بیشتر تجربه کرد یا کاهش شنوایی پیدا کرده بود، والدین باید فورا یک متخصص کودکان را ملاقات کنند.

منبع: medicalnewstoday