کالری انواع خرما: انواع خرما، این میوه‌های کوچک و خوشمزه، نه‌تنها به سفره‌های دلپذیر افطار در ماه مبارک رمضان رنگ و طعمی خاص می‌بخشند، بلکه در سراسر سال، نقش مهمی در تأمین انرژی روزمره و حفظ سلامتی بدن ایفا می‌کنند. آیا تا به حال به این فکر کرده‌اید که کالری خرماها چقدر است و چه تفاوت‌هایی بین انواع خرما وجود دارد؟ اگر از رژیم غذایی خاصی پیروی می‌کنید یا در هنگام مصرف خرما دغدغه کالری‌شماری دارید با ما همراه باشید. در این مطلب سلامت می‌خواهیم درباره کالری انواع خرما و نقش خرما برای سلامت بدن صحبت کنیم.

کالری انواع خرما

خرمای تازه

یکی از پرطرفدارترین انواع خرما، خرمای تازه است. این میوه با طعم شیرین و لذیذش، نه‌تنها یک میان وعده خوشمزه است، بلکه به دلیل کالری پایین‌تر نسبت به خرمای خشک، انتخابی عالی برای کسانی است که به‌دنبال کاهش وزن هستند. هر ۱۰۰ گرم خرمای تازه حدود ۱۴۵ کالری دارد. خرمای تازه منبع سرشاری از فیبر، ویتامین‌ها و مواد معدنی نظیر پتاسیم، منیزیم و آهن است. در نتیجه، مصرف خرما به بهبود عملکرد گوارش، تقویت سیستم ایمنی و حفظ سلامت قلب کمک می‌کند.

خرمای خشک

کالری انواع خرما، اگر به‌دنبال منبع انرژی خوش‌طعم هستید، خرمای خشک گزینه‌ای بی‌نظیر است. هر ۱۰۰ گرم خرمای خشک حدود ۲۹۵ کالری دارد که تقریباً دو برابر کالری خرمای تازه است. خرمای خشک به دلیل کاهش آب و تراکم مواد مغذی، انرژی بیشتری را به شما می‌رساند. به همین دلیل، این خرماها، میان وعده‌ای سالم و پرانرژی برای ورزشکاران و افرادی است که فعالیت بدنی زیاد دارند.

تأثیر خرما بر سلامتی بدن

مصرف خرما می‌تواند نقش مهمی در بهبود سلامت عمومی بدن ایفا کند. خرماها، چه تازه و چه خشک، حاوی مقادیر زیادی فیبر، ویتامین‌ها (مانند ویتامین A، ویتامین C و ویتامین‌های گروه B)، مواد معدنی (نظیر پتاسیم، منیزیم و آهن) و آنتی‌اکسیدان‌ها هستند که از بروز بیماری‌های مختلف جلوگیری می‌کنند. این ویژگی‌ها باعث می‌شود که خرما به تقویت سیستم ایمنی، بهبود عملکرد گوارشی، جلوگیری از کم‌خونی، تنظیم فشار خون و حفظ سلامت قلب کمک کند. علاوه بر این، خرما به دلیل فیبر زیادی که دارد، می‌توانند در کاهش وزن و کنترل دیابت نیز مؤثر باشند.

خرما و تقویت سیستم ایمنی

انواع خرما به دلیل وجود ویتامین‌هایی مانند ویتامین A، ویتامین C و ویتامین‌های گروه B، می‌توانند به تقویت سیستم ایمنی بدن کمک کرده و خطر ابتلا به بیماری‌ها را کاهش دهند. آنتی‌اکسیدان‌های موجود در خرما نیز در کاهش التهاب و مقابله با رادیکال‌های آزاد مؤثرند و به همین دلیل از بروز بیماری‌های مزمن جلوگیری می‌کنند.

خرما و بهبود گوارش

یکی از مزایای اصلی خرما، فیبر آن است. فیبر موجود در خرما به بهبود عملکرد گوارش کمک کرده و حرکات روده را تسهیل می‌کند. مصرف خرما می‌تواند از یبوست جلوگیری کرده و سلامت روده‌ها را بهبود بخشد. همچنین، فیبر به دلیل احساس سیری بیشتری که ایجاد می‌کند، می‌تواند به کاهش وزن و حفظ وزن ایده‌آل کمک کند.

خرما و سلامت قلب و عروق

کالری انواع خرما، خرماها حاوی مقدار زیادی پتاسیم و منیزیم هستند که هر دو به تنظیم فشار خون و حفظ سلامت قلب و عروق کمک می‌کنند. پتاسیم به تعادل سطح الکترولیت‌ها در بدن کمک کرده و خطر بروز فشار خون بالا را کاهش می‌دهد. منیزیم نیز در حفظ سلامت عروق و کاهش خطر سکته قلبی و مغزی نقش مهمی دارد.

خرما، انرژی‌زا و مفید برای فعالیت‌های بدنی

کالری انواع خرما، خرما میان‌وعده طبیعی و پرانرژی است که می‌تواند انرژی از دست‌رفته بدن را به سرعت جبران کند. وجود قندهای طبیعی مانند گلوکز، فروکتوز و ساکاروز در خرما سبب می‌شود که این میوه به سرعت انرژی مورد نیاز برای انجام فعالیت‌های روزانه و ورزشی را فراهم کند.

مقایسه کالری خرما با سایر قندها

یکی از مزایای اصلی مصرف خرما در مقایسه با دیگر منابع قند مانند شکر و عسل، کالری پایین‌تر آن است. هر ۱۰۰ گرم شکر حدود ۳۸۷ کالری انرژی دارد، در حالی که خرمای تازه تنها ۱۴۵ کالری و خرمای خشک ۲۹۵ کالری دارد. علاوه بر این، از آنجایی که خرما فیبر و ویتامین‌ و مواد معدنی دارد، گزینه‌ای مغذی‌تر و سالم‌تر از دیگر قندهای طبیعی یا صنعتی به‌شمار می‌رود.

شکر

هر ۱۰۰ گرم شکر سفید خالص حدود ۳۸۷ کالری دارد و تقریباً به‌طور کامل از قندهای ساده تشکیل شده است که به سرعت جذب بدن می‌شوند و موجب افزایش سریع قند خون می‌شوند. در مقابل، خرمای تازه با ۱۴۵ کالری و خرمای خشک با ۲۹۵ کالری، نه‌تنها کالری کمتری دارند، بلکه به دلیل وجود فیبر و ویتامین‌ها، انرژی را به‌تدریج آزاد می‌کنند و به کنترل بهتر سطح قند خون کمک می‌کنند.

عسل

عسل طبیعی نیز یکی دیگر از منابع قند طبیعی است که هر چند کالری کمتری نسبت به شکر دارد، اما هنوز هم بیش از خرمای تازه و خرمای خشک است. هر ۱۰۰ گرم عسل حدود ۳۰۴ کالری دارد. با این حال، عسل نیز مانند شکر، فاقد فیبر است که می‌تواند مصرف بیش از حد آن را برای سلامت متابولیکی چالش‌برانگیز کند.