در دنیای خودروسازی، مهندسان همواره در تلاش برای افزایش قدرت و کارایی موتورهای احتراق داخلی بوده‌اند. یکی از مؤثرترین روش‌ها برای دستیابی به این هدف، استفاده از سیستم‌های هواگیری پرفشار است که به طور فعال هوا را فشرده کرده و به داخل موتور می‌فرستند. این فرآیند، احتراق سوخت را بهبود بخشیده و در نتیجه، قدرت و گشتاور خروجی موتور را به طور چشمگیری افزایش می‌دهد. در میان روش‌های مختلف فشرده‌سازی هوا برای ورود به موتور، توربوشارژرها و سوپرشارژرها به عنوان دو رویکرد غالب شناخته می‌شوند. هر دو سیستم هدف مشابهی را دنبال می‌کنند، اما از نظر عملکرد، ساختار، مزایا و معایب، تفاوت‌های اساسی با یکدیگر دارند. در این مقاله جامع، به بررسی دقیق و مفصل این دو فناوری پرداخته و تلاش می‌کنیم تا درک بهتری از تفاوت‌های آن‌ها و انتخاب مناسب‌ترین گزینه برای نیازهای مختلف ارائه دهیم.

مقدمه: ضرورت هواگیری پرفشار در موتورهای مدرن

موتورهای احتراق داخلی برای تولید نیرو به ترکیبی دقیق از هوا، سوخت و جرقه نیاز دارند. در موتورهای تنفس طبیعی، هوا به طور غیرفعال و به دلیل ایجاد خلاء ناشی از حرکت پیستون‌ها به داخل سیلندر کشیده می‌شود. با این حال، حجم هوای ورودی به طور مستقیم با اندازه موتور (حجم جابجایی) مرتبط است. برای افزایش قدرت بدون افزایش حجم موتور، مهندسان به سیستم‌های دمیدن هوا به داخل موتور روی آورده‌اند. این سیستم‌ها با فشرده‌سازی هوا قبل از ورود به سیلندر، چگالی آن را افزایش داده و امکان سوزاندن سوخت بیشتری را فراهم می‌کنند. نتیجه این فرآیند، افزایش قابل توجه در قدرت و گشتاور موتور است.

برای مشاهده کامل خبر به لینک زیر مراجعه کنید.