بسیاری از گیمرها باور دارند مشکل زندگی مدرن، عادی و شهری این است که دیگر هیچ جادویی در آن وجود ندارد. این مسئله در Urban Myth Dissolution Center صدق نمی‌کند.

این بازی یک عنوان پازلی و پوینت اند کلیک از توسعه‌دهنده Hakababunko است که شما را در نقش آزامی فوکورای، دانشجویی که به بررسی اتفاقات ترسناک در شهر و اطراف آن می‌پردازد، قرار می‌دهد

آزامی دارای قوه بینایی است و به واسطه آن مردگان را می‌بیند. در واقع بازتاب‌های روان‌سنجی افرادی که قبلاً در یک مکان حضور داشته‌اند. او تقریباً برای تبدیل شدن به یک کارآگاه تله‌پاتیک به دنیا آمده است. به همین دلیل مرکز انحلال افسانه‌های شهری (عنوان بازی) او را استخدام می‌کند.

آزامی ساده‌لوح و دست‌وپا چلفتی است و وقتی برای کمک در مورد رویاهایش به این مرکز مراجعه می‌کند و به طور تصادفی صندلی قتل گران‌بهای آنجا را می‌شکند (صندلی‌ای که شما را می‌کشد)، به راحتی فریب می‌خورد تا برای پرداخت بدهی‌اش کاری را قبول کند.

این باید نشان دهد که با وجود پیش‌زمینه ترسناک، بازی در واقع کاملاً کمدی است. بسیاری از بازیکنان انتظار چنین داستانی را نداشتند. اکثر گیمرها چیزی با تم واضح‌تر وحشت را پیش‌بینی می‌کردند. داستان آزامی کمی کلیشه‌ای است و رئیسش، آیومو مگوریا، همیشه تنها یک قدم با حالتی شبیه به گاندو (از Evangelion) فاصله دارد اما آن‌ها به جای خسته‌کننده و تکراری بودن، دوست‌داشتنی و آشنا به نظر می‌رسند.

هسته اصلی بازی در تحقیق نهفته است. افسانه‌های شهری چیزهای لغزنده‌ای هستند، مستعد پخش شدن مانند آتش و تغییر شکل در روایت، و کار آزامی این است که آن‌ها را شناسایی کند. این به معنای کشف ریشه‌های آن‌ها، نشانه‌های آشکاری که مشخص می‌کند با کدام افسانه خاص سر و کار دارد و ترک کردن محل است. در واقع حل مشکل وظیفه بازیکن نیست، فقط اینجا هستند تا تحقیق کنند.

تحقیق به گونه‌ای طراحی شده که احساس تنوع را حفظ کند و شما را برای مدتی طولانی در یک حلقه گیم‌پلی خاص به دام نیندازد. فرآیند تحقیق در شبکه‌های اجتماعی، که به معنای اسکرول در یک توییتر جعلی و کلیک روی نظراتی است که به نظر مدرک می‌رسند و ترکیب کردن کلیدواژه‌های جستجو، به فرآیند بررسی صحنه جرم واقعی منتهی می‌شود. بازیکنان روی شواهد کلیک کرده و در مورد آن‌ها با قربانیان و شاهدان صحبت می‌کنند تا شواهد جدیدی باز شوند و همینطور ادامه می‌یابد. گاهی به کاخ ذهنی خود بازمی‌گردند تا با کنار هم گذاشتن تکه‌های عبارات، شرایط اتفاقات را بازسازی کنند.

همه این‌ها به خوبی کار می‌کنند. هرگز احساس نمی‌کنید که این بخش‌های گیم‌پلی در بازی بیش از حد طول کشیده‌اند و حتی زمانی که کمی به دام می‌افتید، قدرت نویسندگی بازی شما را به جلو سوق داده است. آزامی یک آدم خنده‌دار و دوست‌داشتنی بوده و تماشای تلاش‌های او برای کارآگاهی سرگرم‌کننده است.

علاوه بر این، شما می‌توانید کارهایی شبیه به Witcher را انجام دهید که خوب است. یک پرونده با صحنه‌ای نمایشی به پایان می‌رسد که در آن رئیس‌تان، در حالی که شما شواهد را جمع‌آوری کرده و مشخص می‌کنید که با کدام افسانه شهری سر و کار دارید، بسیار تئاتری عمل می‌کند.