این بازیگر ۴۴ ساله در این سریال، شخصیت «نوا» را به تصویر می‌کشد؛ یک بسکتبالیست و خاخام باهوش که به تازگی از همسرش جدا شده و وارد رابطه‌ پیچیده ای با جوان، با بازی کریستن بل شده است. جوان یک پادکستر بی‌دین و متخصص مسائل عاطفی و جنسی است.

این دو شخصیت باید علاوه بر اختلافات دینی، با چالش‌های خانوادگی و مسائل پیچیده‌ای که مربوط به گذشته‌شان است، کنار بیایند.

در این سریال، نوا به عنوان «خاخام جذاب» شناخته می‌شود که این لقب شباهت زیادی به «کشیش جذاب» در سریال فلیبگ (Fleabag) دارد.

هیچ‌کس این را نمی‌خواهد از همان ابتدا موفقیت چشمگیری داشته و تنها در چهار روز اول پخش، بیش از ۱۰ میلیون بازدید به ثبت رسانده و هواداران با شور و شوق در شبکه‌های اجتماعی به بحث درباره جذابیت و مهارت های بازیگری آدام برودی در این نقش پرداخته‌اند.

منتقدان نیز این سریال را به خاطر داستان خاص و متمایزش در ژانر کمدی-رمانتیک ستوده‌اند. نگارش فیلمنامه این سریال ده قسمتی که با حضور برودی و بل به عنوان بازیگران اصلی ساخته شده، برعهده ارین فاستر بوده؛ کسی که خودش پس از ازدواج با دیوید فاستر به دین یهودیت گرویده است.

تحقیقات دقیقاً نشان داده‌اند که چرا نوا می‌تواند در ذهن مخاطب به عنوان مردی «بی‌نقص و کامل» تلقی شود و سه ویژگی اصلی را شناسایی کرده‌اند.

در یک مطالعه آمریکایی، محققان از ۱۸۴ شرکت‌کننده درباره ویژگی‌های مطلوب و نامطلوب در شریک عاطفی سؤال کردند.

هر دو جنس روی ویژگی‌هایی مانند مهربانی و درک، داشتن شخصیتی هیجان‌انگیز و هوش به‌عنوان مهم‌ترین ویژگی‌ها توافق داشتند.

در یکی از صحنه‌ها، نوا به شوخی به جوان می‌گوید که یکی از بدترین چیزهایی که می‌تواند برایش اتفاق بیفتد، این است که عاشق یک «شیکسا» شود. او توضیح می‌دهد که این واژه در زبان ییدیش به معنای یک زن غیرویهودی و بلوند است که معمولاً جذاب تلقی می‌شود.

جذابیت نوا به گفته برخی از تماشاگران، ناشی از «غیر قابل دسترس بودن» اوست. همانند شخصیت «کشیش جذاب» در فلبیگ، نوا نیز نباید با زنی سکولار رابطه داشته باشد و این تضاد باعث بروز کشمکش‌های جذابی در داستان می‌شود.

تحقیقات هم نشان می‌دهند که تفاوت‌های میان زوج‌ها همیشه مانع رابطه نیستند؛ در واقع گاهی این تفاوت‌ها موجب تقویت رابطه می‌شوند. مطالعات نشان داده‌اند که افراد به جای شباهت‌های زیاد، از وجود ویژگی‌های منحصر به فرد در رابطه سود می‌برند. به عنوان مثال، در یک مطالعه با بررسی ۳۶۰ زوج مشخص شد که ویژگی‌های متفاوت هر یک از شرکا به بهبود کیفیت رابطه کمک می‌کند.

در همین راستا، شاریس کوک، روان‌درمانگر روابط، اشاره کرده که «سازگاری به معنای همسان بودن نیست» و تفاوت‌های افراد در یک رابطه می‌تواند باعث رشد فردی شود.