زمانی که اعلام شد که استودیو Bloober Team مسئولیت ساخت نسخه ریمیک بازی Silent Hill 2 را بر عهده دارد، بسیاری از هواداران این مجموعه دچار نگرانی و ترس شدند. بسیاری پیش‌بینی می‌کردند که با نسخه بازسازی ضعیفی مواجه می‌شوند و خروجی بازی نمی‌تواند انتظارات طرفداران قدیمی این عنوان کلاسیک ترسناک را برآورده کند. در ادامه با نقد و بررسی بازی Silent Hill 2 همراه دنیای بازی باشید.

نقد و بررسی بازی Silent Hill 2 Remake: مقدمه

استودیو Bloober Team  که با ساخت عناوینی همچون Layers of Fear  و The Medium در چند سال اخیر سر و صدای زیادی در صنعت بازی‌های ویدیویی به پا کرده است، به‌خوبی توانسته فضای ترسناک و وهم‌آلودی خلق کند که شایسته تحسین باشد. با این حال، گیم‌پلی این عناوین نتوانست نظر منتقدان را جلب کند و بسیاری از آن‌ها معتقد بودند که هرچند Bloober Team توانایی خلق داستان‌های قوی و گیرایی دارد، اما در ارائه تجربه‌های گیم‌پلی عمیق و پیچیده ناتوان است.

با این حال، این استودیو با انتشار بازسازی بازی Silent Hill 2، فراتر از انتظارها ظاهر شد و توانست فضای ترسناک و عمیق نسخه اصلی را به شکلی بهینه و با کیفیت مدرن بازسازی کند، در حالی که داستان و فضاسازی‌های نمادین آن همچنان وفادار به روح بازی اصلی باقی مانده‌اند.

ترس و تنش، دوباره زنده می‌شود

نقد و بررسی بازی Silent Hill 2 را با بررسی داستان آن آغاز می‌کنیم. نسخه ریمیک Silent Hill 2 قصه «جیمز ساندرلند» را روایت می‌کند، مردی که برای یافتن همسر خود به شهری پا می‌گذارد که مرز میان واقعیت و کابوس در آن درهم‌آمیخته است.

اما آنچه این روایت ساده را از کلیشه‌های رایج جدا می‌کند، شیوه‌ای است که استودیوی Bloober Team  توانسته نه فقط داستان یک مرد، بلکه افسانه‌ای تاریک و رازآلود از شهری نفرین‌شده را با دقتی وصف‌ناپذیر بازسازی کند. این تیم به‌خوبی از بار سنگین گذشته درس گرفته و اشتباهات پیشین خود را اصلاح کرده است تا تجربه‌ای تازه و هم‌زمان وفادار به ریشه‌های مجموعه Silent Hill ارائه دهد.

با کمتر شدن مشکلات سخت‌افزاری و دست باز سازندگان برای ساخت بازسازی بازی SILENT HILL 2، داستان این نسخه با گسترش محیط بازی و افزودن مجموعه‌ای از روایت‌های کوچک و پراکنده، یک حس پویایی و زنده به شهر Silent Hill  اضافه کرده است. هر گوشه از نقشه، سرگذشتی تاریک را پنهان کرده که بازیکن با کشف آن‌ها، پرده از رازهای این شهر برمی‌دارد. پرونده‌های مربوط به قتل، تجاوز و جنایت‌های هولناکی که در جای جای شهر یافت می‌شوند.

مثل قطعاتی از یک پازل بزرگ، به تدریج چهره‌ی شوم و هراس‌آور این جهان را برای بازیکن نمایان می‌شود و مخاطبان شناخت بهتری از شهر و سرگذشت آن به دست می‌آورند. استودیوی Bloober Team با هنرمندی تمام توانسته تمامی این جزئیات پیچیده و غنی را در نسخه ریمیک Silent Hill 2 به شکلی یکپارچه و هماهنگ پیاده‌سازی کند.

این استودیو با دقتی مثال‌زدنی، موفق شده تا از دل چالش بازسازی این عنوان، اثری خلق کند که نه تنها به میراث نسخه اصلی وفادار است، بلکه لایه‌های جدیدی از عمق و رازآلودگی را به داستان اضافه می‌کند و این موضوع در اضافه شدن دو پایان متفاوت دیگر به شش پایان نسخه اصلی بازی، کاملا آشکار است.

استودیو Blooder Team  با روایت‌ها و شخصیت‌پردازی در تار و پود جهان بازی، اثری یکدست و نفس‌گیر به وجود آورده که مخاطب را از اولین لحظه تا انتهای داستان به درون خود می‌کشد و درگیر می‌کند.

در این میان، شخصیت‌پردازی دقیق و ظریف استودیو بلوبر تیم برجسته‌تر از همیشه به چشم می‌آید. این بار، شخصیت‌ها با عمقی بی‌نظیر پرداخته شده‌اند؛ از پرسپکتیو آن‌ها تا انگیزه‌های پیچیده‌شان، همه‌و‌همه به نحوی طراحی شده‌اند که بازیکن بتواند با آن‌ها ارتباط نزدیک برقرار کند.

جیمز تنها یک قربانی نیست، بلکه نمادی از شکنندگی انسان در مواجهه با غم، پشیمانی و عذاب وجدان است. این تم‌های عمیق روان‌شناختی نه تنها داستان را درگیرکننده‌تر می‌کنند، بلکه هر یک از شخصیت‌ها را به بخشی ضروری از روایت تاریک سایلنت هیل بدل می‌سازند.

شخصیت‌های فرعی در بازی Silent Hill 2  یکی از مهم‌ترین المان‌ها را در پیشبرد داستان و ایجاد تنش روان‌شناختی هستند. به‌ویژه، شخصیت‌هایی مانند «ماری»، «آنگل» و «لورا»، با وجود اینکه به‌طور مستقیم در مسیر جیمز قرار ندارند، اما نماینده جنبه‌های مختلف احساسات انسانی و ترس‌های او هستند.

استودیو Bloober Team در زمینه شخصیت‌پردازی‌ توانسته عملکرد قابل تحسینی داشته باشد و به خوبی بر الگوی رفتاری شخصیت‌ها، داستان را رو به جلو هدایت کند. با شخصیت‌هایی طرف هستیم که نسبت به نسخه اصلی بازی تغییرات آشکاری داشته‌اند. تغییراتی که Bloober Team برای نزدیک‌تر شدن به روح آن‌ها انجام داده است و انگیزه پشت تمامی کاراکترها با چهره جدید آن‌ها کاملا همخوانی دارد.

این پیشرفت به وضوح در زمینه موشن کپچرینگ مشهود است و دستاوردهای تازه استودیوهای بازی‌سازی را نمی‌توان نادیده گرفت. در میان‌پرده‌ها، جزئیات چهره شخصیت‌ها به طرز شگفت‌انگیزی نمایش داده می‌شود و این جزئیات به خوبی با ویژگی‌های شخصیتی کاراکترها تلفیق شده‌اند، به طوری که مخاطب قادر است ارتباط عمیق‌تری با آن‌ها برقرار کند.

به‌ویژه زمانی که این سطح از جزئیات را از استودیویی مشاهده می‌کنیم که در بازی‌های گذشته‌اش به این جنبه توجه کافی نداشته و می‌توان دریافت که با ساخت ریمیک بازی Silent Hill 2 به پیشرفت قابل توجه‌ای دست یافته است. این امر نه تنها به غنای داستان کمک می‌کند، بلکه تجربه بازی را برای مخاطب جذاب‌تر و عاطفی‌تر می‌سازد.

همچنین فضای شهر Silent Hill یکی از مولفه‌های کلیدی در ایجاد احساس ترس و ناامیدی در بازی است. این شهر، خود به نوعی شخصیت‌پردازی می‌شود تا به داستان عمق بیشتری ببخشد. مه و سایه در سطح شهر، هر چقدر یکی از المان‌های ترس و وحشت در نسخه اصلی بازی به شمار می‌رفت، در نسخه ریمیک با استفاده از تکنولوژی‌های جدیدی مانند DLSS که به بهبود بصری بازی و افزایش عملکرد کمک کرده، بیشتر از گذشته به بار روان‌شناختی بازی اضافه می‌کنند و به یک نماد سردرگمی و ابهام در درون شخصیت‌ها تبدیل شده‌اند. ابهامی که به خوبی نشان‌دهنده ناامیدی جیمز از یافتن حقیقت است.

گرافیک بازی از جنبه فنی، عملکرد قابل توجهی را به نمایش می‌گذارد و زیبایی در هر لحظه از تجربه بازی به چشم می‌خورد. سازندگان با دقت و وسواس در طراحی جنبه‌های بصری، توانسته‌اند به بازیکنان تجربه‌ای شگفت‌انگیز ارائه دهند. توجه دقیق به جزئیات، به‌ویژه در یک بازی ترسناک، ویژگی‌ای است که بسیاری از استودیوهای بازی‌سازی به آن کم توجه‌ای می‌کنند، اما استودیو Bloober Team با مهارت در این زمینه عمل کرده و برای هر مکان و گوشه از بازی، جزئیات دقیق و ملموسی را در نظر گرفته است. این دقت در طراحی، توانایی غرق کردن مخاطب در دنیای بازی را افزایش می‌دهد و هر لحظه تجربه آن را به سوپرایزی جدید تبدیل می‌کند.

با این حال، بازی در زمینه عملکرد فنی با مشکلات قابل توجه‌ای دست و پنجه نرم می‌کند. افت فریم محسوس در برخی از محیط‌ها، به‌ویژه در مکان‌های بسته و تاریک، می‌تواند تجربه مخاطب را مختل کرده و لذت آن را کاهش دهد. این مشکلات فنی ممکن است ذوق و شوق بازیکنان را تحت تأثیر قرار دهد و حس غوطه‌وری آن‌ها را کمرنگ کند.

استودیو Bloober Team  از اشتباهات قبلی خود در زمینه روایت و داستان درس گرفته و در این نسخه با دقت بیشتری توانسته به دنیای بازی بپردازد. این استودیو مخاطبان را با دو دنیای اصلی بازی و دنیای دیگر آن که با وجود داستان شخصیت‌ها و روایت‌های کوچک بازی به همدیگر پیوند داده شده است، مواجه می‌کند. این ترکیب به نحوی انجام شده که بازیکن گاه در تفکیک این دو فضا دچار مشکل می‌شود؛ همین ابهام و سردرگمی است که حس هراس و تنش را در طول بازی تقویت می‌کند و مخاطب به سختی می‌تواند مرز بین این دو دنیا را متوجه شود.

داستان بازی نشان می‌دهد که Bloober Team به‌خوبی جهان پیچیده و وحشت‌آور تپه خاموش را فهمیده و با نوآوری و وفاداری به داستان اصلی، موفق به خلق اثری شده که مخاطبان قدیمی و جدید را به یک اندازه مسحور می‌کند. نسخه ریمیک بازی Silent Hill 2 بار دیگر نشان داد که ویدیو گیم می‌تواند به‌عنوان یک مدیوم بی‌نظیر، ظرفیت شگرفی برای روایت داستان‌ها داشته باشد.

 استودیویی که به همه نشان داد که یک استودیو لایق برای بازسازی مجموعه SILENT HILL است و نمی‌توان تصمیم درست شرکت کونامی را انکار کرد و امیدواریم برای دیگر مجموعه‌های مهم و خاطره‌انگیز این شرکت نیز همچین اتفاقی رخ دهد.

نقد و بررسی بازی Silent Hill 2: تضادهای هارمنیک

در نقد و بررسی بازی سایلنت هیل ۲ نباید از موسیقی آن غافل شویم. تمام ویژگی‌های داستانی بازی، با موسیقی خارق‌العاده آکیرا یامائوکا، آهنگساز اصلی مجموعه، به شکلی بی‌بدیل تقویت و جان‌بخشی شده است. بازگشت یامائوکا به پروژه ریمیک، که به‌شدت مورد استقبال طرفداران قدیمی قرار گرفت، با خلق قطعاتی همراه است که به طرز ماهرانه‌ای میان تعادل و تضاد حرکت می‌کنند. هر قطعه موسیقی نه‌تنها هماهنگ با لحظات بازی نیست، بلکه عمدا در تقابل با آن قرار می‌گیرد و با این تضاد، به تجربه روان‌شناختی عمیق‌تری برای بازیکن دامن می‌زند.

بعضی از قطعات، در ظاهر، ملایم و احساسی به نظر می‌رسند، اما در پس پرده ترس‌های عمیق‌تر، به‌طرز غیرمنتظره‌ای وهم‌انگیز و دلهره‌آور می‌شوند؛ این تضاد شگرف، مخصوصاً زمانی که سایه‌های وحشت به‌طور ناگهانی در صحنه ظاهر می‌شوند، عمق اثرگذاری لحظات هراسناک را دوچندان می‌کند.

موسیقی یامائوکا تنها یک همراه برای صحنه‌ها نیست؛ بلکه مانند یک جریان نامرئی عمل می‌کند که میان تاریکی و روشنی، آرامش و اضطراب، مدام در حرکت است. این توانایی او در ترکیب ظرافت و وحشت، نقشی کلیدی در خلق فضایی رازآلود برای Silent Hill ایفا می‌کند؛ فضایی که بازیکن را نه‌فقط به‌صورت بصری، بلکه از نظر احساسی و روانی در دنیای پرتنش بازی غرق می‌کند.

در بازسازی بازی Silent Hill 2، طراحی صدا به طرز شگفت‌انگیزی توانسته است حس ترس و تنش را در دل مخاطب قرار دهد. این طراحی صدا نه تنها جزییات وحشت‌آور بازی را برجسته می‌کند، بلکه فضایی را ایجاد می‌کند که فراتر از درک انسانی به نظر می‌رسد. تغییر زاویه دوربین از زوایای ثابت به نمای مدرن روی شانه، اگرچه ممکن بود به کاهش ترس منجر شود، اما با دقت و مهارت تیم سازنده، تجربه‌ای بی‌نظیر را ارائه داده است.

محیط‌های بازی که مملو از صداهای غیرانسانی مانند صداهای فلزات و زمزمه‌های نامحسوس است، همواره حس تعلیق و تنش را در بازیکن حفظ می‌کنند. این صداها مانند سایه‌هایی در اطراف شخصیت اصلی، جیمز، در حال حرکت هستند و او را به جستجوی ناشناخته‌ها وادار می‌کنند. طراحی صدا به نحوی است که همیشه حس عدم اطمینان را در بازیکن زنده نگه می‌دارد و فضای ترسناک سایلنت هیل را به خوبی به نمایش می‌گذارد.

این ترکیب از موسیقی و طراحی صدا، نه تنها بر جذابیت بازی می‌افزاید، بلکه به عمق روانی تجربه بازیکن نیز کمک می‌کند و باعث می‌شود تا سایلنت هیل به مکانی ملموس و ترسناک تبدیل شود که هرگز فراموش نخواهد شد.

نقد و بررسی بازی Silent Hill 2:‌ اکتشاف، معما و مبارزه

کاوش، حل معماها و مبارزات، سه ضلع اصلی نقد و بررسی بازی Silent Hill 2 Remake از نظر گیم‌پلی را تشکیل می‌دهند. در نسخه ریمیک، بخش کاوش محیط با گسترش فضای بازی به‌طور محسوسی بیشتر از نسخه اصلی حس می‌شود و محور اصلی گیم‌پلی بر اساس این عنصر شکل‌گرفته است. این توسعه، به‌وضوح به نفع گیم‌پلی بازی تمام شده و اگر از طرفداران بازی‌های وحشت بقا باشید، گشت و گذار در گوشه‌گوشه بازی تجربه‌ای شگفت‌انگیز، آمیخته با حس همیشگی ترس را به همراه خواهد داشت. آنچه که این گشت و گذار را لذت‌بخش‌تر می‌کند، طراحی بسیار مناسب نقشه‌های بازی است.

زمانی که پا به شهر می‌گذارید، فضای داخلی آن که با خیابان‌های مه‌آلود آمیخته شده، گشت و گذار را برای شما به چالشی جدی تبدیل می‌کند. همچنین، وقتی وارد ساختمان متروکه‌ای می‌شوید، هیچ‌گاه نمی‌دانید پشت هر در چه سرنوشتی انتظار شما را می‌کشد. طراحان بازی با خلق فضایی مخوف و جذاب در شهر و ساختمان‌ها، حس ترس را در طول بازی به‌طور مداوم حفظ می‌کنند و بازی را برای شما عمیق‌تر می‌سازند.

در حین گشت‌وگذار در بازی Silent Hill 2 Remake، به طور ناگهانی با انبوهی از تجهیزات و مهمات مواجه می‌شوید. در میانه بازی، این واقعیت به وضوح مشهود است که بازیکن با ذخایر قابل توجه‌ای از تیر و سلاح روبه‌رو می‌شود. این موضوع در یک بازی با سبک وحشت بقا، به نظر چندان منطقی نمی‌آید و ممکن است حس تعلیق و تنش را که از ویژگی‌های این سبک است، تحت تأثیر قرار دهد. این عدم تعادل در ارائه منابع می‌تواند تجربه‌ی گیم‌پلی را تضعیف کند و موجب شود که حس خطر و بقا که در ابتدا وجود داشت، به مرور کمرنگ شود.

معماها در بازی Silent Hill 2 Remake با طراحی خلاقانه و هوشمندانه‌ای که دارند، به خوبی با جنبه گشت‌وگذار در محیط‌های بازی مرتبط شده‌اند. برای حل بسیاری از معماها، بازیکن نیاز دارد تا سرنخ‌ها یا اشیا لازم را از طریق کاوش در فضاهای مختلف پیدا کند. این فرآیند کاوش به طور مؤثری باعث می‌شود که تجربه گشت‌وگذار هرگز تکراری یا خسته‌کننده نشود، به ویژه که این نسخه نسبت به نسخه اصلی، ابعاد گسترده‌تری را به ارمغان می‌آورد.

این ارتباط بین حل معما و گشت‌وگذار نه‌تنها چالش‌های فکری را ایجاد می‌کند، بلکه موجب می‌شود تا بازیکن با لذت بیشتری در دنیای بازی غوطه‌ور شود و حس کنجکاوی و ماجراجویی را تجربه کند. در نهایت، این طراحی در کنار هم، به تجربه‌ای پویا و جذاب برای بازیکن منجر می‌شود.

استودیوی Bloober Team در نسخه ریمیک Silent Hill 2 تصمیم گرفته است برخی از معماها و پازل‌ها را گسترش دهد و به شکلی غنی‌تر ارائه کند. این انتخاب نشان‌دهنده رویکرد مثبت و نوآورانه‌ای است که در صنعت ویدیوگیم شاهد آن هستیم؛ جایی که بسیاری از استودیوهای بازی‌سازی برای ریمیک کردن عناوین کلاسیک، اقدام به حذف یا ساده‌سازی معماها می‌کنند تا تجربه‌ای جذاب‌تر برای مخاطبان امروزی فراهم آورند.

اما در نقد و بررسی بازی سایلنت هیل ۲ ریمیک باید گفت که این رویکرد معکوس است. نه تنها معماها حذف نشده‌اند، بلکه جذابیت و عمق آن‌ها افزایش یافته است. این تصمیم موجب می‌شود تا بازی نه تنها به طرفداران قدیمی این سری وفادار بماند، بلکه بازیکنان جدید نیز از چالش‌ها و پیچیدگی‌های طراحی پازل‌ها لذت ببرند. این رویکرد باعث می‌شود که تجربه گیم‌پلی در بازی Silent Hill 2 ریمیک غنی‌تر و جذاب‌تر باشد و حس ماجراجویی و کنجکاوی را در بازیکن تقویت کند.

در زمینه مبارزات، چالش اصلی بازیکنان به‌ویژه در ارتباط با شخصیت جیمز نمود پیدا می‌کند. بی‌تجربگی جیمز در استفاده از سلاح‌ها به وضوح حس ترس و دلهره‌ای را که بازی در پی القای آن است، تشدید می‌کند. این ویژگی نه تنها بر دشواری مبارزات می‌افزاید بلکه در نسخه اصلی بازی نیز به خوبی قابل مشاهده است. در حقیقت، ناتوانی جیمز در کنترل سلاح و واکنش‌های کند او در برابر تهدیدات، حس تنش را در طول بازی به اوج می‌رساند و تجربه‌ای فراگیر و چالش‌برانگیز برای بازیکن رقم می‌زند.

اکنون، مبارزات با استفاده از سلاح‌های سرد و گرم به‌طرزی طبیعی و جذاب طراحی شده‌اند که حس واقعی‌تری از مبارزه را به بازیکن منتقل می‌کند. این تغییرات نه‌تنها به ارتقاء گیم‌پلی کمک کرده، بلکه به بازیکنان اجازه می‌دهد تا با خیال راحت‌تری به رویارویی با دشمنان بپردازند و در عین حال، تنش و هیجان لازم را حفظ کنند. بدین ترتیب، تجربه جنگیدن در این ریمیک به‌طور محسوسی نسبت به نسخه اصلی بهبود یافته است.

دشمنان بازی سایلنت هیل ۲ به خوبی طراحی شده‌اند و در عین حفظ ظاهر کلاسیک خود، با گرافیک پیشرفته‌ای که ارائه می‌شود، ترسناک‌تر از همیشه به نظر می‌رسند. به‌ویژه زمانی که عروسک‌های وحشتناک به سمت بازیکن حمله می‌کنند یا پرستارهای مشهور از دل تاریکی ظاهر می‌شوند. این احساس ترس شامل باس‌های بازی نیز می‌شود که معروف‌ترین آن‌ها، کله‌هرمی، با طراحی فوق‌العاده‌ای که دارد، به یکی از ترسناک‌ترین موجودات بازی تبدیل شده است.

با وجود تمامی تغییرات مثبتی که در راستای لذت‌بخش‌تر شدن بازی سایلنت هیل ۲ ریمیک به وجود آمده است، اما تغییراتی نیز در بازی به چشم می‌آید که نتیجه مطلوبی بر تجربه بازی نگذاشته است. یکی از این دست تغییرات، تغییر دوربین بازی است که در این نسخه با دوربین روی شانه طرف هستیم که حرکت در محیط و لحظات اکشن بازی را مدرن‌تر و راحت‌تر ساخته است. اما در فضاهای بسته نظیر راهروها و ساختمان‌ها، بازیکنان را سردرگم می‌کند.

به ویژه زمانی که با دشمنان مبارزه می‌کنید، دوربین بازی بیش از حد به کاراکتر جیمز نزدیک است و این مورد باعث می‌شود بازیکن بیش از اینکه درگیر مبارزه باشد، به یافتن خود و دشمنی که او را تهدید می‌کند، بپردازد و از این طریق فرصت تصمیم‌گیری درست در لحظه را از بازیکن می‌گیرد.

نقد و بررسی بازی سایلنت هیل ۲ ریمیک: جمع‌بندی

هر استودیویی که بخواهد بر روی عنوانی کار کند که به عنوان یکی از برجسته‌ترین و تاثیرگذارترین آثار در بازی‌های ترسناک شناخته می‌شود، به نظر می‌رسد با چالشی بزرگ و تقریباً غیرقابل حل مواجه است. با این حال، استودیو Bloober Team با درک دقیق و عمیق از عناصر کلیدی بازی اصلی و پذیرش ریسک‌های محاسبه‌شده، به شکلی هوشمندانه از میراث بازی Silent Hill 2 بهره‌برداری کرده است.

عنوانی که  همکاری با برخی از خالقان اصلی بازی، به این استودیو همچین امکانی را داده تا به موفقیتی دست یابد که بسیاری آن را غیرممکن می‌پنداشتند؛ اما حالا با یکی بهترین بازی‌های ترسناک مواجه هستیم. این استودیو یک رویا را برای گیمرهای سراسر جهان محقق کرده است و با ریمیک بازی Silent Hill 2 بار دیگر به دنیای ترسناک و جذاب این بازی روح بخشید و به مخاطبان فرصتی دوباره داد، تا تجربه‌ای نوین به این دنیای تاریک بازگردند.

نقد و بررسی بازی Silent Hill 2 Remake به قلم علی گرامی در این‌جا به پایان می‌رسد. در ادامه پرونده نقد و بررسی بازی سایلنت هیل ۲ ریمیک از شما دعوت می‌شود تا به مطالعه یادداشت رضا قرالو بر این بازسازی بپردازید:

طیف‌های خاکستری: یادداشت رضا قرالو بر تپه خاموش ۲

از زمانی که بازی را شروع می‌کنید تا وقتی بفهمید Silent Hill 2 نه تنها یک ریمیک خوب که یک بازی خیلی خوب است، زیاد طول نمی‌کشد.

صفت هوشمندی سازنده‌ها اولین چیزی است که موقع طی کردن اولین ساعت‌های بازی دایما توی سرتان جنب و جوش می‌کند. قدم زدن در سایلنت هیل مه گرفته‌ای که ۲۲ سال قبل جور دیگری دیده بودید و حالا با جزییات بیشتر می‌بینید، فرای فقط یک ارتقای گرافیکی و تغییر دوربین است. جهان فقط مه گرفته و پر از هیولاهای هراسناک نیست. طراحی و دیزاین مرحله که قرار است شاکله‌ی کلی بازی و مکانیک‌ها را یادتان بدهد به قدری شسته رفته است که باور نمی‌کنید استودیویی که سابقه‌ی چندان درخشانی ندارد از پس ساختش برآمده باشد.

دیزاین کوچه پس کوچه‌ها، مغازه‌ها و رفت و برگشت‌های متعدد برای حل کردن معمای اصلی برای رفتن به هدف بعدی بی‌نقص انجام شده است. جوری که با وجود جهان عمیقا افسرده و رنگ‌های قالب خاکستری در طیف‌های مختلفش، از گشت و گذار در آن خسته نمی‌شوید و اگر سناریوی بعد از حل کردن معمای اصلی نباشد دوست دارید تمام سوراخ سمبه‌ها را بگردید و بیشتر توی آن برزخ دلگیر پرسه بزنید.

هرچه هم جلوتر می‌روید با پترنی که در ابتدای بازی تجربه کرده بودید مواجه می‌شوید ولی در سطح بزرگتر. البته نه وسعت بیشتر که چند لایه‌تر و با عمق زیاد. حالا همان کارها را باید چند باره و در لایه‌های بیشتری انجام بدهید؛ بامعماهای بیشتر و پیچیده‌تر و پیدا کردن راه و مدیریت نقشه‌ی بیشتر.

از طرفی هم بازی هم حس یک ریمیک تر و تمیز را دارد و هم تجربه‌ی یک بازی جدید. و این همان چیزی است که از یک بازی، یک ریمیک و بازسازی درست می‌سازد؛ هم یادآور بازی اوریجینال باش و هم حس یک بازی نو به مخاطبت بده. بازی Silent Hill 2 این کار را عالی انجام می‌دهد.

Verdicts

Every studio that wants to work on a masterpiece among horror games, seems to face a unbearable burden. but Bloober Team does so with the legacy of Silent Hill 2 by using the key features of the original game and accepting some calculated risks.

A tittle that offers the studio an impossible achievement with cooperation of some of the original creators, and now we are facing one of the best horror games. this studio has created a dream for gamers worldwide, remaking Silent Hill 2 gave the game a new soul and made a modern experience out of a dark world.

نقد و بررسی بازی Silent Hill 2 بر اساس نسخه منتقدین پلی‌استیشن ۵ که از سوی ناشر بازی شرکت کونامی برای دنیای بازی ارسال شده بود به رشته تحریر درآمده است.

این بود نقد و بررسی بازی سایلنت هیل ۲ ریمیک در وبسایت دنیای بازی. نظر شما همرهان همیشگی دنیای بازی درمورد این بازی چیست؟ شما به ریمیک سایلنت هیل ۲ چه نمره‌ای می‌دهید؟