جمشید هاشم پور که با نام جمشید آریا نیز شناخته میشود، بازیگر قدیمی سینما است که بیشتر در فیلمهای اکشن وحادثه ای نقش آفرینی کرده است. یکی از آثار به یاد ماندنی او بازی در نقش زینال بندری در فیلم تاراج بود که تا سالها مخاطبان بسیاری را روانه سینماها می کرد.

وقتی از جمشید هاشم پور حرف می‌زنیم فقط از یک بازیگر حرف نمی‌زنیم. از شمایل بازیگری هم سخن می‌گوییم.  از او که در توانست در کسوت جمشید آریا، سینمای ایران را از کسادی نجات دهد و الگویی از قهرمان بسازد که هنوز هم بخشی از نوستالژی تاریخ سینمای ایران است و در دورانی که هنوز عنوان «سلبریتی» ابداع نشده بود با سر تراشیده‌اش دل‌بری می‌کرد و توانست یک تنه جای ستاره‌های خالی سینما در دههٔ ۶۰ را پر کند.

با اینکه در نقش‌های تیپیکال بازی می‌کرد اما هیچ‌گاه کلیشه نشد و حضورش در فیلم‌ها گیشهٔ سینما را رونق می‌بخشید. شاید اگر نبود، رؤیای سینمای ایران به تاراج می‌رفت و زینال بندری بود که سینمای ایران را از زوال نجات داد و  آن نگاه نافذ هنوز هم در چشم‌هایش چیره است و آدم را مرعوب می‌کند.

همچنان که هنوز استایلش هم بر استاندارد بدن بازیگر حرفه ای استوار است؛ اقتداری که در این استایل و شمایل بود موجب شد تا خیلی‌ها در شیوهٔ بازیگری به او اقتدا کنند اما هیچ‌کدام حتی نتوانستد ادایش را هم درآورند. او بعدها نشان داد بازیگری فقط برای تیپ سازی نیست بلکه می‌تواند در قالب بازی‌های شخصیت محور هم بدرخشد. بازی متفاوت او در فیلم «قاعده بازی» احمد رضا معتمدی و در نقش یک فرد دوجنسه، نشان داد فقط بازیگر تیپیکال نیست. همچنان‌که بازی‌هایش در فیلم‌هایی چون «میم مثل مادر» و «کیفر» نشان داد چقدر از پس کاراکترهای شخصیت محور برمی‌آید.

جمشید هاشم‌پور هنوز هم محبوب است و این محبوبیت نه حاصل رسانه و فضای مجازی که به سبب واقعیتی دیگر است: این که در قلب مردم جای دارد. مردمی که هر گاه او را دیده‌اند دانسته‌اند پشت آن نگاه مقتدر و البته سکوت‌ او، مهربانی و فروتنی نهفته و آن‌که با او جوشیده این سخن را به نیکی درمی‌یابد: مردی تودار، کم‌رو، مأخوذ به حیا، بی‌حاشیه و بسیار دوست داشتنی.

پشت آن چهره و شمایل و نقش‌های مقتدر، مردی مهربان است که سینما با او بسیار نامهربانی کرد. برای سینما پول و آورده آورد اما در آوردگاه زندگی و پیری و کم‌کاری، سینما برای او سینه سپر نکرد. می‌توانیم سوپراستار تیپیکال و اسطوره‌ای دهۀ ۶۰ و روزگار رفته بنامیمش اگرچه در سال‌های اخیر یک سریال و یک فیلم سینمایی کوشید به او ادای دین کند.

جدیدترین عکس جمشید هاشم پور

یکی در سریالی کمدی و طنازانه به اسم «نیسان آبی» و دیگری در فیلم «گیجگاه» به کارگردانی عادل تبریز که روایتی است نوستالژیک از سینمای دهه ۶۰ و ۷۰ و در پایان ادای احترامی دارد به جشمید آریا و نقش‌هایش. اسطوره‌ای که حالا با تمام درد و رنجی که بر دوش می‌کشد نه از نَفَس افتاده و نه از نظر.

ازدواج جمشید هاشم پور و همسرش

در این مورد اطلاعات زیادی موجود نیست اما با احترام به درخواست برخی از شما کاربران مطلبی را تحت این عنوان آماده کردیم. در این حد میدانیم که جمشید هاشم پور سالها پیش از انقلاب اسلامی با خانم مهرانگیز متین ازدواج کرد و صاحب دو دختر به نام های ساناز و مریم شد، یکی از دخترانش بنام مریم هاشم پور تجربه مجری گری در شبکه سه را نیز دارد.

دختران

مریم هاشم پور دارای مدرک کارشناسی ارشد حقوق بین الملل است و هم اکنون وکیل پایه یک دادگستری بوده و در دانشگاه نیز در این رشته تدریس می کند، او در فراخوانی که برنامه نیمرخ برای دعوت به کار مجریان نوجوان و جوان داد، ثبت نام کرده و نوع اجرایش مورد قبول تهیه کنندگان آن برنامه قرار گرفت و اینگونه با فضای اجرا و فضای تلویزیون آشنا شد.

ساناز هاشم پور نیز به همراه پدرش جمشید هاشم پور در جشن منتقدان سینما حاضر شد و شباهت عجیب او به پدرش سوژه داغ رسانه ها شد.

نگاهی مختصر به بیوگرافی جمشید هاشم پور

جمشید هاشم پور (آریا) بازیگر سینما و تلویزیون و متولد 3 فروردین 1323 در خیابان سلسبیل تهران متولد شد اما او اصالتا ترک زبان است. پدر جمشید هاشم پور نظامی و اهل میانه و مادرایشان اهل اردبیل بودند، هاشم پور دارای هشت خواهر و برادر است و در خانواده پرجمعیتی رشد یافته است.

جمشید هاشم پور هنرپیشگان موفق سینمای ایران است که فعالیت تئاتری نداشت و از همان ابتدا با معرفی یکی از دوستانش به ساموئل خاچیکیان، کارگردان ایرانیِ ارمنی تبار، در سال 1347وارد سینما شد و در چندین فیلم قبل از انقلاب بازی کرد اما برای مدتی سینما را رها کرد و سال 1361 به دعوت مسعود کیمیایی در فیلم خط قرمز بازی و دوباره به سینما بازگشت.

او با بازی در نقش «زینال بندری» در فیلم تاراج ساختهٔ ایرج قادری به شهرت فراوانی رسید و ستاره سینمای ایران در دهه هفتاد شد.

منبع: چشمک