21 نوامبر 1905، مقاله آلبرت اینشتین با عنوان «آیا اینرسی (لختی) جسم به محتوای انرژی آن بستگی دارد؟» در مجله Annalen der Physik منتشر شد. لختی یا اینرسی همان قانون اول نیوتن است که بیانگر خاصیت مقاومت اجسام در برابر تغییر سرعت یا تغییر جهت است.
این مقاله رابطه بین انرژی و جرم را نشان داد که درنهایت منجر به فرمول هم‌ارزی جرم-انرژی یا E = mc2 شد (انرژی برابر است با جرم ضربدر مجذور سرعت نور). توسط این فرمول جرم و انرژی به یکدیگر قابل تبدیل هستند.
اصل هم‌ارزی بیانگر این است که وقتی انرژی در واکنش‌های شیمیایی، هسته‌ای و دیگر تبدیل‌های انرژی از دست می‌رود، سیستم نیز مقدار متناظری از جرم را از دست خواهد داد. بنابراین اصل بقای جرم و اصل بقای انرژی یکی محسوب می‌شوند و جرم و انرژی هم‌ارزند. این اصل برای بسیاری از زمینه‌های فیزیک، ازجمله فیزیک هسته‌ای و ذرات، اساسی است.
اینشتین اولین کسی بود که رابطه جرم-انرژی را پیشنهاد کرد. او همچنین هم‌ارزی جرم-انرژی را به‌عنوان یک اصل اساسی که از تقارن‌های نسبیتی فضا و زمان ناشی می‌شود، تفسیر کرد.
این مقاله یکی از چهار مقاله اینشتین بود که در سال 1905 در مجله علمی Annalen der Physik منتشر شد.
به‌طور دقیق‌تر، در این مقاله معادله E = mc2 به‌عنوان یک فرمول نوشته نشده، بلکه به‌عنوان یک جمله آلمانی نوشته شده است:
«اگر جسمی انرژی L را به‌صورت تابش آزاد کند، جرم آن به اندازه L/V2 کاهش می‌یابد.»
اینشتین از V برای سرعت نور در خلأ و از L به‌عنوان انرژی ازدست‌رفته جسم به شکل تابش استفاده می‌کند. فرمول اینشتین در ابتدا با نمادهای مختلف نوشته شد و تفسیر و توجیه آن در چندین مرحله توسعه یافت.
طبق پروژه مقالات اینشتین در مؤسسه فناوری کالیفرنیا و دانشگاه عبری اورشلیم، تنها چهار نسخه شناخته‌شده از این معادله که توسط اینشتین نوشته شده، باقی مانده است.